Thursday, October 2, 2008

సమత

టెంత్ క్లాస్ అంటేనే బోల్డన్ని పుస్తకాలు.... ఆరు పరీక్షల నుంచి పదకండు పరీక్షలకి పదోన్నతి....
ట్యుషన్స్...స్పెషల్ క్లాసులు...స్టడీ హవర్స్.....డొక్కు సైకిల్...ఎప్పుడూ చూసినా పంచర్లు
సాయంత్రం అయితే చాలు..ఎప్పుడెప్పుడు ఇంటికి వెళ్ళిపోయి అమ్మ చేత భానుమతి పాటలు పాడించుకోవాలా అని ఎదురు చుస్తూ ఉండే దాన్ని.....
ఒక రోజు అలానే హడావిడి గా ..స్టడీ హవర్స్ అయిపొగానే స్కూల్ నుంచి నా డొక్కు సైకిల్ మీద..పక్కన నా బక్క స్నేహితురాలితో ఇంటికి బయలుదేరా...
తెలుగు మాస్టారు ఎలా తన తెల్ల జుట్టు కి నల్ల రంగు వేసుకొని inspection రోజున స్కూల్ కి వచ్చారో చర్చించుకుంటూ...
ఆయన విగ్గు లాంటి జుట్టు మీద ....... బొర్లించిన బొచ్చె లాంటి బొజ్జ మీద జోకులు వేసుకుంటూ అలా అలా మా బక్కది చందు వాళ్ళ ఇంటి ముందుకు వెళ్ళి ఆగాము...
అది వెంటనే...ఒసేయ్ నాతో రా ..మా ఫ్రెండ్ సమత ని పరిచయం చేస్తా...వాళ్ళ ఇల్లు అక్కడే..మా ఇంటికి కొంచం ముందరే అంటూ దిగిన సైకిల్ మళ్ళీ ఎక్కింది...
"సరే పోనిలే..ఇవాళ కాస్త ఆలశ్యం అవుతుంది ఇంటికి..అంతే కదా... చిత్రలహరి ఎలాగూ ఈ పాటికి అయిపొయే ఉంటుంది..ఇంటికి వెళ్ళాక అక్క ని అడిగితే చెప్తుందిలే ..ఏం పాటలు వేసాడో..." అనుకుంటూ నేను కూడా చందు వెనకాలే వెళ్ళాను....
ఒక ఇంటి ముందుకి వెళ్ళగానే....వీధిలో అమ్మ పక్కన కూర్చోని పెద్ద ముగ్గు వేస్తూ ఒక పిల్ల కనపడింది...
ఎంటే నువ్వు ముగ్గేస్తున్నావా అంటూ మా చందు సైకిల్ దిగి ఆ అమ్మాయి పక్కకి వెళ్ళి...ముగ్గు లోకి ముక్కు పెట్టి మరీ చూస్తూ...ముఖ్యమైన నన్ను మర్చిపొయింది.....
"ఆ సమత అనే పిల్లేమో...ముగ్గులోనుంచి తల పైకి ఎత్తకుండా....ఆ పువ్వు కి ఏ రంగు వేద్దామే...దీనికి ఎం వేద్దాం అంటూ చందుతో మాట్లాడేస్తోంది....
గొంతు వినగానే.... చాల తీయగా ఉంది అనిపించింది....



















అప్పటి దాక ఎటువంటి ఉత్సుకతా లేకుండా నిల్చున్న నాకు...అప్పటికప్పుడు ఆ అమ్మాయి మొహం చూసెయ్యలి అనిపించింది
పాత సినిమల్లో కాంచనమాల...షర్మిలా టాగూర్...హెమమాలిని టైప్ లో ..ముంగురులు సవరించుకుంటూ తల పైకి ఎత్తింది ..... హీరోయిన్ ఎంట్రీ అక్కడే జరిగింది
ఇంతలో చందు..అదిగోవే..అదే సృజన..నా ఫ్రెండ్ అంటూ పరిచయం చేసింది...
హాయి అంటూ పళ్ళు అన్నీ బైటకి పెట్టేసింది పిల్ల..... తీరయన పలువరస.... అప్పుడే విచ్చిన ఏర్రటి ముద్ద మందారం రేకులు లాంటి పెదాలు.....
ఎక్కడో చదివాను నేను.. "అమ్మాయి నవ్వితే ..ముత్యాల దండ తెగినట్టు ఉండాలి అట"... చదివినప్పుడే అనుకున్నాను...ముత్యాల దండ తెగటం ఏంటి..... ఆ తర్వాత మళ్ళీ గుచ్చుకోలేక ఒక చావు కాకపోతేను...అని
కాని ఈ పిల్ల ఆ ముగ్గు ముందు కూర్చోని అలా అలా విసిరిన ఆ నవ్వు...నిజంగానే ముత్యాల దండ తెగింది
ఆ రాలి పడిన ముత్యాలన్నీ ఏరుకుంటూ.. హేల్లో అన్నాను ఆ అమ్మాయి వైపు చూస్తూ.....

లోపలకి రా అన్నది...
వద్దులే మళ్ళీ వస్తాను అని చెప్పి సైకిల్ ఎక్కి వెనక్కు తిరిగి చూడకుండా వెళ్ళిపొయా......
*******************************************************************************


ఒక నెల రోజుల తరువాత...సైన్స్ ఎక్ష్హిబిటిఒన్ ఏదో స్కూల్ లో అన్నారు....
అందరం పొలూఒ మని పొయం.....
అసలు మాలాంటి ఇంగ్లీష్ సార్ భాదితులకోసమే ఇలాంటి ఎక్ష్హిబితిఒన్స్ పెడుతూ ఉంటారు....
సైన్స్ పేరు చెప్పి ఇంగ్లీష్ క్లస్స్ ఎగ్గోట్టే అమ్రుత అవకాసం ఎంత మందికి దొరుకుతుంది....
ఎక్ష్హిబితిఒన్ లో ఎమన్నా అల్పెన్లిబె చాక్లట్స్ దొరుకుతాయేమో చుస్తుండగా.... ఒక స్టాల్ ముందు నిల్చోని అడిగిన వాళ్ళకి అడగని వాళ్ళకి ఎదేదో చెప్పేస్తూ కనపడింది...
మళ్ళీ ఆ పిల్లే....
ముగ్గు... ముత్యాలు.... ఆ పిల్లే
పేరు గుర్తుకురాలేదు సమయానికి
బుర్ర గోక్కుంటూ ఆ అమ్మాయి వైపే చూసి నవ్వను....
"అబ్బాయిలే కాకుండా అమ్మాయిలు కుడా నాకు సైట్ కొడుతున్నారా ..చీ చీ" .. ఇది ఆ అమ్మాయి చూపు సారాంసం.....
సురభి ప్రొగ్రాంలో సిద్ధార్థ కాక్ లా అవసరం లేకపొయినా నవ్వానా అని ఒక సందేహం కూడా వచ్చింది
వెనక్కు తిర్గి చూస్తే ఇద్దరు సత్రకాయ్ వెధవలు నిల్చోని ఉన్నారు....
"అబ్బా ఎముంటుంది రా ఆ అమ్మాయి.." అంటూ ఇద్దరూ ముత్యాల పిల్ల వఈపే చూస్తూ ఉన్నారు.....
బాలకుటీర్ స్కూల్ అని బాడ్జ్ పెట్టుకోని ఉన్నారు...
బాలకుటీర్ అంటే.... వాళ్ళ హెడ్మిస్ట్రెస్స్ "మొక్కలు --వాటి పెంపకం" అని ఎవరు చదవకపొయినా ఒక శీర్షిక రాస్తూ ఉంటుంది ఈనాడు పేపర్లో...ఆవిడ స్కూలేనా అని ఆలొచిస్తూ...అదే ప్రశ్న ఆ సొళ్ళు కార్చుకుంటున్న చపాతి మొహాలని అడిగాను...

ఆ అమ్మాయి కి అడ్డం గా నిల్చున్నానో...లేక నల్లగా ఉన్నా అనో....ఏ విషయానికి భాధ పడ్డారో తెలియదు కాని
ఇద్దరు వెంటనే నా రెక్క పుచ్చుకోని పక్కనే ఉన్న వల్ల హేడ్మిస్ట్రెస్స్ ముందు నిల్చోబెట్టారు....
ఆవిడ ..ఏన్నళ్ళ నుంచో తిండ్ది లేని పులి కి చిక్కిన జింక ని చూసినట్టు..నన్ను చూసింది....
నీకు మొక్కలు పెంచటం గురించి చెప్తా రా అంటూ పక్కనే ఉన్న గడ్డిలోకి తీసుకెళ్ళిపోయింది....
శాంతి స్వరూప్ నవ్వు ని మొహం మీద పెట్టేసుకోని.... ఆలిబాబా అరడజన్ దొంగల్లో ఆరో దొంగలా నేను.... ఆలిబాబా లా ఆవిడా.......
**************************************************************************

టెంత్ క్లాస్ సెలవలు......
ఆగస్ట్ పదిహేనున ప్రదాన మంత్రి పావురాన్ని గాలిలోకి వదిలినట్టు.. మా నాన్న నన్ను రోడ్ మీదకు వదిలేసిన సెలవలు అవి.....
ఆడుకుందాం అని రోడ్ మీదకు వెళ్తే కాని తెలియలేదు ...నాకు సభ్య సమాజం నియమాల ప్రకారం ఆడుకునే వయసు అయిపొయింది అని
ఎక్కడ చూసినా చెడ్డీలు వేసుకొని క్రికెట్ ఆడుకుంటున్న అబ్బాయిలు....
లంగాలేసుకోని తొక్కుడు బిళ్ళ ఆడుకుంటూ అమ్మాయిలు.....
ఆడదాం అని వెళ్తే.. అక్కా నువ్వు మళ్ళీ రా అక్కా అని నన్ను తోసేసినంత పని చేసేసారు....
నటశేఖర క్రిస్ణ డాన్స్ చుసినప్పుడు కూడా వేయని అంత భాధ ......
అదే బాధ ని పంచుకుందాం అని చందు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళా....
నా బాధ అంతా విని...దాని చీమిడి కర్చీఫ్ తో నా కల్లు తుడిచి... ఉండవే జూస్ తెస్తా అని లోపలకి వెళ్ళి...మంచినీళ్ళతో బైటకు వచ్చింది....
పక్కనే పిల్లి లా సొఫాలో ఒక మూల గా కుర్చోని ఉన్న రంగడు...అదే ఈ బక్క చందు కి ఉన్న తిక్క అన్న....పక పక నవ్వాడు......
మయసభలో ధుర్యోధనుడిని చూసి నవ్విన ద్రౌపదిలా..... నవ్వుతూనే ఉన్నాడు....
ముత్యాల దండ తెగినట్టు కాదు..... లారీలో నుంచి గులక రాళ్ళ లోడ్ దింపుతున్న శబ్దం....
తెల్ల కుందేలు లాంటి వీడికి రాఖీ కట్టిన పాపానికి ఇంత వ్యదా నాకు?
ఇంతకన్న ఆ పిల్లల చేత తోయించేసుకొవటమే బాగుంది అనిపించింది
ఈ లోపల చందు బైటకు వచ్చి... నీకు బొర్ కొడుతోంది అన్నావ్ కదే... మా అన్నయ్యతో కాసేపు మాట్లడతావా లేక ఇంటికి వెళ్ళిపొతావా అన్నది....
ఎస్.వి క్రిస్ణా రెడ్డీ డాన్స్ చుస్తావా.....లేక రాజశేఖర్ నవ్వు చూస్తావా అని అడిగినట్టు అనిపించింది
ఒక్క క్షణం ఇద్దరూ కళ్ళ ముందు కదిలారు.. భయం వేసి... వేంటనే దాని బక్క కాళ్ళ మీద పడిపోయి మొక్షం ప్రసాదించమని వేడుకున్నా...
సరెలేవే పద సమత వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్దాం అన్నది....
డి.డి లో అంజుమన్ ఉర్దూ సంచికా కార్యక్రమం మధ్యలో కరెంట్ పొయినంత ఆనదం గా అనిపించింది
వెంటనే లేచి పరిగెత్తాను.....
వెనక నుంచి ఆ తెల్ల కుందేలు నవ్వుతూనే ఉన్నాడు
****************************************************************************


ఆ వచ్చిన అమ్మాయి వాళ్ళు ఎవరే...బ్రాహ్మలేనా అని అడిగింది ఒక ముసలావిడ గుమ్మం లోనే
నేనే ముందుకు వెళ్ళి..ఔనండి మేము బ్రాహ్మలమే..లోపలకి రావచ్చా అని అడిగా...
నా రంగు వైపు కాస్థ అనుమనం గా చుసక....
ఏదో గొణుగుతూ లోపలకి వెళ్ళిపొయింది
నేను చందు లోపలకి వెళ్ళాం....
వరండాలో వీణ ... ఆహ.......
"సో ఎంటే కబుర్లు" అంటూ చున్నీకి చేతులు తుడుచుకుంటూ బైటకి వచ్చింది..ముగ్గు పిల్ల.....
జూస్ ఎమన్నా కలిపిందేమో లోపల.???? ఏలాగు ఈ బక్క చందుది నాకు అని చెప్పి జూస్ చేయించి...లొటాడు తాగేసి..అదే లొటాలో నెళ్ళు నింపుకొచ్చింది
కనీసం ఈ అమ్మాయి అన్నా నాకు జూస్ ఇస్తే బాగుండు అనుకున్నా....
సృజన ఏం.పీ.సీ తీసుకుంటావా బై.పీ.సీ నా అని అడిగింది
బత్తాయి జూస్ తాగుతావా లేక మామిడికాయ జూస్ ఆ అని అడిగినంత తీయగా అడిగింది
జూస్ కానప్పుడు ఏ పీ.సీ ఐతే నాకేంటిలే అనుకొని... ఏమో తెలియదు ఇంకా ఏం అనుకోలెదు అని చెప్పా....
నువ్వు వీణ వాయిస్తావా అని అడిగా
లేదు మా అమ్మ వాయిస్తారు... నేను ఊరికే పాడతా..... అంతే.... అన్నది
అయితే ఎమన్నా పాడావా అని అడిగా
హీరోయిన్ ని వయసు చెప్పమంటే ఎంత ఇబ్బంది గా మెలికలు తిరుగుతుందో ..సరిగ్గా అలానే కాసేపు అహా..లెదు ..కాదు..రాదు...లాంటి పదాలన్నీ వాడేసాక.... ఒక పాట పాడేసింది
"నిన్న ఈ కలవరింత లేదులే...నేడు చిరుగాలి ఏదో అందెనే...ఇది ఏ ప్రేమ అందురా....మనసే పరవసించేనా..తనువే పులకరించెనా....ఓ మనసా..."
అంటూ ఒక ఐదు నిమిషాలు నాకు అన్ని రాకాల జూసులు ఇచ్చేసింది ......
హీరోయిన్ మీద ఎదో తెలియని లైకింగ్ మొదలు అయిపొయింది....
ఇప్పుడు ఈ అమ్మాయి ని ముగ్గు అని పిలవాలా...ముత్యం అని పిలవాల...లేక కోకిలా అని పిలవాలా.....
ఏం పిలుద్దాం అన్నా..ఎదురు గా వళ్ళ బామ్మ కూర్చోని నా రంగునే తీక్షణం గా చుస్తూ ఉంది.....
ఇంకా ఆవిడ అనుమానం తీరినట్టు లేదు
ఆవిడ వైపే చుస్తూ..సరే సమతా వెళ్తాను ఇక అన్నాను....
సరేనోయ్..వస్తూ ఉండు అప్పుడప్పుడు ..అన్నది...
మనసులో..ఎందుకు రాను..తప్పకుండా వస్తా ముగ్గు కం ముత్యం కం కోకిలా...అనుకుంటూ సైకిల్ ఎక్కేసా.....
******************************************************************************

మా ఇంటికి రా...రేపు నా పుట్టినరోజు... అంటూ ఫొనె చేసింది ....
నువ్వు పిలవటం నేను రాకపొవటం ఆ...అని మనసులో అనుకొని..బైటకి మాత్రం.."ఏమో సమతా...కుదరకపొవచ్చు...కాని ప్రయత్నిస్తా" అని చెప్పి ఫొనె పెట్టెసా...
కాలేజ్ కి ఆగ మేఘాల మీద వెళ్ళిపోయి...
తనే తెల్ల గా ఉంటా ..ఇక తన కన్నా ఎవరూ బాగోరు అని అనుకునే నా స్నేహితురాలు...ఈశ్వరి ( అసలు పేరు నాగ మల్లీశ్వరి... మొడ్రన్ గా ఉంటుంది అని ఈశ్వరి అని మార్చుకుంది.. ఎవరితో చెప్పద్దు ప్లీజ్) కి చెప్పా..... నీ కన్నా బాగుండే అమ్మాయి ఒకతి ఉంది అని చెప్పానా నీకు...ఆ అమ్మాయి పుట్టిన రోజు ఇవాళ... నాతొ రా సాయంత్రం...
వాళ్ళ ఇంటికి తీసుకెళ్ళి ఆ అమ్మాయి ని చుపిస్తా అన్నాను.....
నా వైపు కొరకొరా చుస్తూ " ఎవరు?? గులాబి రేకుల్లాంటి పెదాల తో....చిరుగాలి సవ్వడి లా నవ్వుతుంది అని కవిత్వం చెప్పావే.. ఆ అమ్మయి ఏ నా?" అంటూ మూతి నాలుగు వంకలు తిప్పింది
ఔనులే రావే అంటూ లాక్కెళ్ళా....
చిన్న గిఫ్ట్ ఇచ్చేసి.. ప్లేట్ బిర్యాని తినేసి ..... ఈశ్వరి కి సమత ని చూపించేసి... బై చెప్పగానే..సరే నే అంటూ ముత్యాల దండ ని మళ్లీ తెంపేసిన ఆ పిల్ల వైపే చూస్తూ....
ఆ రోజు కి మళ్ళీ మా హిట్లర్ డెన్ వైపు కి వెళ్ళిపొయా
*****************************************************************************

అలా అలా అలా ..... వీలైతే నాలుగు మాటలు...కుదిరితే ఒక పాట లా సాగిపొయింది మా పరిచయం....
తను బీ.టెక్ చేసినన్ని రోజులు..అప్పుడప్పుడు కనపడి....పొడి పొడి గా మాట్లాడి... వడి వడి గా వెళ్ళిపోయేది....
ప్రతి సారి ఆ ముత్యాలు ఏరుకుంటూనే ఉండిపొయాను.......
హటాత్తుగా చందు ఒక రోజు ఫోన్ చేసి.. మా సమత కి రంగడకి పెళ్ళే అని చెప్పెసింది...
ఆ కుందేలు పిల్లాడికి... ఏ ముత్యాల మూటా?????
అయినా కుందేలు కూడా మంచివాడేలే.... కాస్త తిక్క ఉంది కాని....నా రాఖీ మహిమ వల్ల బోల్డంత మంచి కూడా ఉందిలే
అందుకే సరిపెట్టేసుకున్నాను...
**********************************************************************************************
ఒక రోజు జీ-మెయిల్ లో ఏ బకరా దోరుకుతాడా అని చూస్తుండగా
రంగడు హాయ్ అంటూ మనుషుల్లా ..సాటి మనిషిని పలకరించిన్నట్టు ..జీ-టాక్ లో పింగ్ చేసాడు
వై.స్ రాజశెఖర్ రెడ్డీ ప్రభుత్వం పని చేసినంత వింత గా అనిపించి... ఏమైంది రంగా..బానే ఉన్నవా అన్నాను
నేను సమత నే అన్నది.....
ఒహ్ నువ్వా ముత్యాలు..గులాబి రేకులు... అని మనసులో అనుకొని..
హాయ్ సమతా ..ఎలా ఉన్నావ్ అన్నాను.....
అప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు..ప్రతి రోజు పలకరిస్తూనే ఉంది ఆ పిల్ల......
సంగీతం సాహిత్యం.... వంటలు...కూరలు...వాళ్ళ ఆయన... వాళ్ళ అక్క....
అన్ని విషయాలు మాట్లూడుతుంది.....
హీ హీ అనో..హ హ అనో హీరొయిన్ టైప్ చెయ్యగానే.....
ఇక్కడ నా లాప్టాప్లో ముత్యాలు రాలి పడుతుంటాయి....
పసిపాప లో ముసినవ్వులా కపటాలు లేని మనసుతో బొల్డన్ని మాటలు .....
అన్ని సమ్యసలని పరిష్కరించేయాలన్న కసితో బోల్డన్ని వాదోపవాదాలు.....
పాత పాటలు...పాత రోజులు మళ్ళీ రావలీ అనే కోరికలు....
ఇలాంటి ఎన్నో తన భావలని నాతో పంచుకుంటుంది....
తోలకరి జల్లులో తీయటి పాట.... ఈ పిల్ల
రెండు మూడు రోజులు జీ-టాక్ లో కనపడకపొతే...... పది సార్లు రీఫ్రెష్ కొట్టేస్తున్నాను....
అయినా అమ్మాయి ని అయ్యి ఉండి ఇంకో అమ్మయికి నేను ఇలా లైన్ వెయ్యటం... అందులోను పెళ్ళి అయినా ఆంటీ కి..
చా ...
ఎం బాలేదు
డాక్టర్ అయొమయం దగ్గరకి వెళ్ళాలి..
ఉంటాను
సెలవు

Tuesday, August 19, 2008

చిగురాకు

కు కు కు అంటూ కోకిలమ్మ పాట ఎక్కడ నుంచో సన్నగా వినిపిస్తుండగా...బద్దకం గా కళ్ళు తెరిచాను....
ఆ ముందు రాత్రే కొత్తగా ఆ ఇంట్లోకి దిగటం వల్ల సామాన్లు అన్నీ సర్దే హడావిడిలో ఇంటి చుట్టు పక్కల వాతావరణాన్ని కుడా తీక్షనంగా చూసింది లేదు....
రాత్రంతా పనితో అలిసిపోయి పడుకోవటం వల్ల కాబోలు నిద్ర త్వరగా పట్టింది
పొద్ధున్నే కాస్త బడలిక తగ్గినట్టు అనిపిస్తోంది ....
ఈ కొకిలమ్మ చిరునామ ఎక్కడో చుద్దాం అని బద్దకం గా దుప్పటి తీసి లేచి , కిటికీ దగ్గరకు వెళ్ళి చూసాను....
పక్కనే ఉన్న అపార్ట్మెంట్స్ మేడ కనపడుతోంది….
చుట్టూ ఎటు చూసినా పచ్చగా కనపడుతున్న చెట్లు...అప్పుదే ఆగిన వర్షం తాలుకా చాయలు రోడ్ అంతా నిండి ఉన్నాయి…
ఆ కనపడుతున్న చెట్ల మధ్యలో ఎదో చెట్టు చిటారుకొమ్మన నక్కి పాడుతోంది కోకిలమ్మ….
కాఫీ పెట్టుకోవటానికి వంటింట్లోకి వెళ్ళాను …అమ్మ ఉంటే ఈ చేతులు కాల్చుకునే బాధ తప్పుతుంది. అమ్మ నాన్నగారు
రావాటానికి ఇంకా నెల రోజులు పడుతుంది…. అమ్మ చేతి కాఫీ తాగలేకపోయానే అని భాధపడుతూ అలా వెళ్ళి ముందు గదిలో కూర్చున్నాను పేపర్ ముందేసుకొని…
కాస్తంత వేగం హెచ్చించి అరవటం మొదలుపెట్టింది కోయిల…. కోయిల గొంతుతో పాటు ఇంకేదో గొంతు వినపడ్డట్టు అనిపించి బెడ్రూంలొకి వెళ్ళాను…. పక్క అపార్ట్మెంట్స్ మేడ పైన నిల్చోని, తల ఎత్తి ఆ చెట్టు చిటారు కొమ్మ వైపే చూస్తూ…
నోటికి చేతులని అడ్డం పెట్టుకొని కోయిల కి పోటిగా తను కూడా కు కు అంటూ ఆ కొయిలని రెచ్చకొడుతూ కనపడ్డాడు ఒక
పిల్లాడు….
భహుసా ఏడేళ్ళు ఉండచ్చు… చక్కటి కను ముక్కు తీరు,ముద్దుగా ఉన్నాడు …
ఆమ్మమ్మా కోయిల చూడు ఎలా అరుస్తోందో నాతో పాటూ అంటూ అప్పుడే మేడ మెట్లు ఎక్కి వస్తున్న ఒక ముసలావిడ వైపు పరుగు పెట్టడు …
ఉండరా..అలా పరిగెత్తకు పడిపొతావ్ అంటూ ఆవిడ ఆ పిల్లాడి చేయి పట్టుకొని మేడ మీదకు నడిచింది
ఛేతిలోని కవర్లో నుంచి గింజలు తీసి మేడ మీద విసరటం ప్రారంభించింది…
ఆ చుట్టూరా ఉన్న చెట్ట్లన్నిటి మీద నిల్చొని, ఈ ముసలావిడ కోసమే ఎదురు చూస్తునట్టు గా ఉన్న పావురాలన్నీ..ఆ గింజలు వేసి ఆవిడ పైకి చుడగానే…సర్రున ఎగురుతూ వచ్చి అన్నీ ఒక్కసారిగా ఆవిడ కాళ్ళ ముందు వాలిపొయాయి….. ఆ గింజలు తింటున్న పావురాళ్ళ గుంపు ని చుపిస్తూ…
“అమ్మమ్మా వీటికెందుకు రోజు ఆం పెడుతున్నావ్ నువ్వు” అని అడిగాడు ఆ పిల్లాడు….
పొద్దున్నే ఇలా పైకి వచ్చి ఆ చెట్లని..వాటి మధ్య ఉన్న ఆ కొయిలమ్మ ని ఈ పావురాళ్ళని పలకరించాం అనుకో… రొజంతా బాగుంటుంది రా అంటూ వాడి తల నిమిరింది ఆవిడ…
మరి సుర్యుడిని కూడా చుడాలన్నావ్ గా అమ్మమ్మ అంటూ ఆవిడ చీర చెంగు పట్టుకొని అటు ఇటు గెంతటం మొదలుపెట్టాడు ఆ పిల్లాడు….
ఔను రా… సుర్యుడు మరి శక్తిని ఇచ్చే దేవుడు…అందుకే ఆయనకు కూడా రోజు పొద్దునే నమస్కారం పెట్టుకున్నావనుకో …అప్పుడు నీకు స్కూల్లో అన్ని పాటాలు వచ్చేసేలా దీవిస్తాడు….
సరే కాని ముందు నువ్వు నా చెంగు వదులు అంటూ చెంగు విదిలించింది ….
అంటే అమ్మమ్మ సుర్యుడు మనకి స్వామీ ఆ..హనుమంతుడి లాగా….
ఔను నాన్నా…సరే స్కూల్ కి ఆలస్యం అయిపొతుంది..పద స్నానం చేద్దువు అంటూ కిందకి తీసుకువెళ్ళిపొయింది….

*********************************************************************************

అప్పుడే రెండు రోజులు అయిపొయింది నేను ఆ కొత్త ఇంట్లోకి దిగి…
రోజు ఆఫీస్ కి వెళ్ళటం ఒక యుద్ధ కాండ అయిపొయింది… ఉరుకులు పరుగులు…అంత కన్నా ఇబ్బందికరమైన ట్రాఫిక్ …
ఈనాడు హిందూ డెక్కన్ క్రానికల్ ..ఈ మధ్య కొత్తగా వచ్చిన సాక్షి..అన్ని పత్రికలు చదవటం అయిపొతుంది ఆఫీస్ బస్ లోనే…..
ట్రాఫ్ఫిక్లో చిక్కుకుపొయి ఉన్న బస్ గురించి అందులో ఉండిపొయిన నా పరిస్థితి గురించి ఆలోచిస్తుంటే…ఒక హెలికాఫ్టర్
కొనుక్కొవటం మంచిదేమో అని మెరుపు లాంటి అలొచన వచ్చింది ..
ఒక వైపు చిరాకు గా ఉంటే మళ్ళీ వెనక నుంచి హారెన్ ల మోత….సగం ఈ ప్రయాణం లోనే అలిసిపొతున్న నా ఈ దుస్థితిని తిట్టుకుంటూ కిటికి లో నుంచి తల పక్కకి తిప్పాను….
ఒక ఐదడుగుల దూరంలో ఆగి ఉన్న స్కూల్ బస్…నాకు సరిగ్గా పక్క గా ఉన్న కితికి పక్కనే కూర్చోని ఉన్నాడు పక్క అపార్ట్మెంట్స్ మేద పైన కనపడ్డ ఆ కొయిల పిల్లాడు….
ఎందుకో వాడిని చూడగానే అలసట మటుమాయమయైపొయింది…
హెల్లో అంటూ చేయి ఉపాను వాడికి కనపడేలా….
బదులు గా ..కాస్త భయం గా నా వైపు చూస్తూ తల దించెసుకున్నడు……ఒక్క నిమిషం ఆగి…మళ్ళీ తల ఎత్తి నా వైపు చుసాడు….నేను మళ్ళీ చేయి ఉపాను …ఈ సారి కాస్త చిరునవ్వు చిందించాడు…
తను కూడా ఛేయి ఊపటం మొదలు పెట్టాడు…..
ఎప్పుడూ జేబులో చాక్లట్స్ పెట్టుకొని తిరుగుతుండటం నా అలవాటు…. సిగరెట్స్ తాగే వయసు వచ్చినా చాక్లట్స్ ఏ తింటావేంటి రా ఇంకా అని ఎంత మంది స్నేహితులు వెక్కిరించినా…నా ఈ తీయని అలవాటు అయితే మానుకొలేకపొయాను…..
జేబులోనుంచి ఒక చాక్లట్ తీసి కిటికి లో నుంచి చేయి బైటకు చాపి ఆ పిల్లాడికి అందించే ప్రయత్నం చేసాను…. వెంటనే తన బుజ్జి బుజ్జి చేతులని కిటికి లో నుంచి బైటకు పెట్టి చాక్లట్ ను అందుకునేందుకు శతవిదాలా ప్రయత్నించాడు….. చాలా చిన్న చిన్న చేతులు అవ్వటం వల్ల అందుకోలేక పోతున్నాడు …..
వీలు అయినంత మేర నా చేయిని చాపి అందించే ప్రయత్నం చేస్తునే ఉన్నాను నేను..
ఈ లోపల ఎదో స్పురించినవాడిలా వెంటనే తల లోపలకి పెట్టేసుకొని బ్యాగ్ వెతికేసి ఒక స్కేల్ తీసాడు…
ఆ చెక్క స్కేల్ ని పట్టుకొని నా చేయి దాకా అందించకలిగాడు… చాక్లెట్ ని ఆ స్కేల్ అంచున ఉంచాను…
అతి జాగ్రత్త గా ఆ స్కేల్ వైపే చూస్థూ మెల్లగా స్కేల్ లోపలకి తీసుకున్నాడు….
ఇదంతా తీక్షణంగా రెప్పవేయకుండా చూస్తున్న వాడి మిత్ర బృందం అంతా ఒక్క సారి గా చప్పట్లు చరుస్తూ అరిచారు…
ఎదో విజయం సాధించా అన్న గర్వం తో నా వైపు చూస్తూ మళ్ళీ చేయి ఉపాడు… బస్ కదిలివెళ్ళింది
********************************************************************************
శనివారం సాయంత్రం కాస్త గాలి పీల్చుకునేందుకు తీరిక దొరికే సమయం .. ఛేతిలో చందమామ పుస్తకంతో……అలా చల్లగాలికి పార్క్ దాకా నడుచుకుంటూ వెళ్ళా…..
జారుడుబండ… ఉయ్యాల…..
వాటి తో ఆడుకుంటూ… ప్రపంచాన్నే మర్చిపోతూన్న చిన్నారులు…
ఆ పసితనంలో ఉన్న అమాయకత్వం…. ఆ నవ్వుల్లో వినపడుతున్న స్వచ్చత .. మనసుకి ఎంతో హాయిని ఇస్తోంది…
ఆ పిల్లల గుంపులో కనపడ్డాడు ఆ కొయిల పిల్లాడు…
ఎర్రటి చొక్కా నల్ల నిక్కరు వేసుకొని జారుడుబండ మీద స్వైర్య విహారం చేస్తున్నాడు ……
ఫై నుంచి జారి కిందకు చేరగానే…. పెద్ద పెద్ద గా నవ్వుతున్నాడు ……
ఛాలా ముద్ధు గా అనిపిస్తున్న వాడి మొము ని చుస్తుంటే దగ్గరకు తీసుకొవాలనిపించింది…
వెంటనే వాడి కి సైగ చేసాను ఇటు రమ్మని…
రాను అనట్టు తల ఉపాడు…..
కాసేపు ఆగి మళ్ళీ తనే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు
“నీ పేరు ఎంటి “ అన్నాను
రఘురాం అన్నాడు
వాడిని దగ్గరకు తీసుకుంటూ… రఘురాం అంటే ఎవరో తెలుసా అన్నాను ….
వెంటనే చేతులు రెండు దగ్గరకు తెచ్చేసుకొని “స్వామి” అంటూ నమస్కరించేసాడు
నేను కూడా స్వామి అంత మంచివాడిని అవ్వాలని మా అమ్మ పెట్టింది అట ఆ పేరు అన్నాడు
“నువ్వు ఏ క్లాస్ ??”
ఫస్ట్ క్లస్స్
మీ నాన్న ఏం చేస్తారు…
దేవుడి దగ్గర ఉన్నాడు అట, సైకిల్ వేసుకొని వస్తాడని మా అమ్మమ్మ చెప్పింది…కాని ఇప్పుడే రాడు అట, నేను బాగా చదువుకోని పెద్ద వాడిని అయ్యాక…అప్పుడు బోల్డన్ని చాక్లెట్స్ తీసుకొని వస్తాడట
ఏదొ తెలియని బాధ ఒక్క నిమిషం అలా గాలి లా తాకి వెళ్ళింది
వెంటనే.. మీ అమ్మ ఎక్కడ అని అడిగా
ఆమ్మ కూడా నాన్న దగ్గరే ఉంది అట…అమ్మమ్మ చెప్పింది… నేను అన్నం తినకపోతే అమ్మ ఎడుస్తుంది అట…అందుకని నేను ఆం తినేస్తాను రొజు అమ్మమ్మ పెట్టగానే
భగవంతుడా ఎంటి ఇది అని మనసులోనే ఆ జగన్నాటక సుత్రధారిని నిలతీసాను….
యధావిది గా సమధానం బదులుగా నిశబ్దం
వాడి తల మీద చేయి ఉంచి… రఘు మీ అమ్మమ్మ రాలేదా నీతో అని అన్నాను…
లేదు.. అమ్మమ్మ ఇంట్లో పడుకుంది…అమ్మమ్మ కి అబ్బు వచ్చింది కదా మరి…
అందుకని సుబ్రమణ్యం ని తోడు గా ఉంచి నేను ఒక్కడినే ఆడుకోవటానికి వచ్చాను అన్నాడు
ఎందుకొ మనసు కీడు శంకించింది…. వెంటనే రఘు చేయి పట్టుకొని… మీ ఇంటికి తీసుకెళ్ళు నన్ను అన్నాను….
ఎందుకు అంకుల్… అన్నాడు…
ముందు తీసుకెళ్ళు అని చెప్పా
ఐదు నిమిషాల్లో ఇంటికి చేరాము…
కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను…. తలుపు తీసే ఉంది రా రా అంటూ వినపడింది ఆవిడ గొంతు
తలుపు తీసి లొపలకి వెళ్ళాను…
ఒక్కరే మంచం మీద పడుకొని ఉన్నారు…… నన్ను చుడగానే అరుస్తూ మీదకు వచ్చింధి ఒక కుక్క….
ఒక్క ఉదుటున గది బైటకి దూకాను…
పర్లేదులే బాబూ ఎం అనదు….. రఘు ..ఈ సుబ్రమణ్యం గాడిని బైట కట్టెసి రా అంటూ రఘు చేతికి ఆ కుక్క చైన్ అందించారు ఆవిడ
అప్పటికి కాని నా ప్రాణం కుదుట పడలేదు…
ఇంతకీ సుబ్రమణ్యం అంటే ఈ కుక్క నా…. దీన్నా తోదుగా పెట్టి వచ్చా అని చెప్పాడు రఘు
మెల్లగా వెళ్ళి ఆవిడ మంచం పక్కన కూర్చున్నాను ….
నమస్కారం అండి.. నా పేరు కార్తీక్ .. మీ పక్కన అపర్ట్మేంట్స్ లో ఫొర్థ్ ఫ్లొర్లో ఈ మధ్యనే కొత్తగా దిగాము
ప్రతి రోజు మిమ్మల్ని రఘు ని మేడ మీద చుస్తుంటాను….
మీకు వంట్లో బాగుండలేదు అని తెలిసి పలకరిద్దాం అని వచ్చాను అని ముగించాను
ఆవిడ నా వైపు చూస్తూ నవ్వుతూ ….. మంచిది బాబు.. ఏం చేస్తుంటావు అని అడిగారు
నేను మెకానికల్ ఇంజినీర్ ని అండి…అని చెప్పాను
సంతోహం నాయనా … మా రఘు ని కూడా ఇంజినీర్ ని చెయ్యలని నా ఆశ..
వాళ్ళ అమ్మ ఆశ కుడా అనుకో…
మా అబ్బాయి కూడా ఏరోనాటికల్ ఇంజినీరింగ్ చేసాడు….. ఇంజినీర్ గా ఉద్యోగం చేస్తుండాగానే పోయాడు .. అంటూ తల దించుకున్నారు
ఎమని చెప్పి ఓదార్చలో అర్ధం కాలేదు నాకు
వెంటనే ఆవిడ చీర చెంగుతో కళ్ళు తుడుచుకుంటూ… అదే ఆక్సిడెంట్లో రఘు అమ్మ నాన్న కూడా పొయారు
కూతురు అల్లుడు కొడుకు ముగ్గురు ఒకే సారి నన్ను ఒక్కదాన్నే చేసి వెళ్ళిపొయారు బాబు
ఏ ముసలిది ఒంటరి గా ఏలా ఉంటుందో అని ఒక్క నిమిషం అన్న అలొచించలేదు ఆ పై వాడు
ఇదంతా జరిగి ఐదేళ్ళు అయినా కూడా నాకు ప్రతీ రోజు నిన్నే జరిగినంత బాధ…
అంతా తల రాత అంటూ ఉబికివస్తున్న కన్నీరు ని ఆపే ప్రయత్నం చేస్తు లేచి కూర్చున్నారు
పడిపోబోతున్న ఆవిడ ని రెండు చేతులతో పట్టి లేచి కూర్చోబెట్టా
మీ అరోగ్యానికి ఎమైంది అండి అసలు అని అడిగాను
ఏముంది బాబు… వార్ధక్యం కదా…సహజం గా వచ్చే నీరసం ఆయాసం షుగర్ బీ పీ అన్ని ఉన్నాయిలే
అవే ఇలా అప్పుడప్పుడు దాడి చేస్తుంటాయి
అన్నిటికి మించి అప్పుడప్పుడు గుండెల్లో కల్లుక్కు మని అనిపిస్తూ ఉంటుంది అన్నారు
అయ్యో మరి డాక్టర్ కి చూపించుకోవాల్సింది కదండి అన్నాను ఆవిడకు మంచి నీళ్ళు అందిస్తూ…
ఆ మందులు ఉన్నాయి కదా అని ఊరుకున్నానులే…
అయినా ఒక్క దాన్నే వెళ్ళలేక ఆగాను బాబు అన్నారు
అదేంటి అండి ..చుట్టాలు ఎవరు లేరా..కనీసం ఎప్పుడో ఒక సారి వచ్చి సాయపడటానికి అని అడిగాను
లేకేం ఉన్నారు.. కాని ఏ ఏండ కి ఆ గొడుగు పట్టే రకాలు… మా రఘు ని పెంచుకుంటాం అని కూడా ముందుకు వచ్చారు మొదట్లో… వాడి మీద ప్రేమతో అనుకునేవు… వాడి డబ్బు మీద వ్యామోహంతో
నా కొడుకు …అల్లుడు ఇద్దరి ఆస్తికి వాడే వారసుడు ….
మూడు నెలల క్రితం దాకా కూడా బాగా వచ్చి పొయేవారు…
మా అబ్బాయి మా అల్లుడు కలిసి చేసిన వ్యాపారం కోసం అని ఎక్కడో పెద్ద మొత్తంలో అప్పు చేసారు.. ఆ అప్పు కింద …ఉన్న ఆ కాస్త ఆస్తి స్వాధీనం చేసుకున్నారు కొర్ట్ వాళ్ళు…
గతి లేక ఈ అపార్ట్మెంట్స్ లోకి వచ్చాము అద్దెకు…
మా వారి పేర ప్రతి నెల గవర్నమెంట్ వారు పంపే పెన్షన్ తోనే ప్రస్తుతం నెట్టుకొస్తున్నాను
ఇదంతా జరిగాక… ఆ చుట్టాలు కనపడలేదు
ఏక్కడ ఆదుకొమంటానో అని ఎవరి దారి వారు చుసుకున్నారు
అయినా నా గురించి నాకేమి భయం లేదు…. కాని నేను పోతే రఘు అనాధ అశ్రమానికి వెళ్ళాలి…
అదే నా దిగులంతా….. ఆ వచ్చే పెన్షన్ కూడా రాదు ఇక
ఏం చేస్తాం.. అంతా ఈస్వరేచ్చ…..
అల్లారు ముద్దు గా చుసుకునేది వాడిని వాళ్ళ అమ్మ….
నెలల పిల్లాడి గా ఉనప్పుడు అయితే ఎవరిని తాకనిచ్చేది కూడా కాదు
ఏ లొకాన ఉందో కాని…. వాడిని రేపు అష్రమానికి పంపితే దాని ఆత్మ ఎంత గా బాధపడుతుందో అంటూ పెద్దగా ఎడ్చేసారు ఆవిడ…
వెంటనే దగ్గరకు వెళ్ళి ఆవిడను పట్టుకున్నాను….నన్ను అల్లుకొని ఎడ్చేసారు తనివి తీరా
వార్ధక్యం ఒక శాపం అనుకుంటే….ఆ శాపానికి తోడు ఈ బరువు
********************************************************************************
అఫీస్ నుంచి రాగానే రఘు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళిపొవటం అలవాటు అయిపొయింది…
ఆవిడ కి మందులు వేయటం , వాడికి హొమెవర్క్ చేయించటం , ముగ్గురం కలిసి భొజనం చేయటం….
హార్ట్ స్పెషలిస్ట్ కి చూపించాను..ఇప్పుడు ఆరొగ్యం కాస్త కుదుటపడింది
రఘుతో నా అనుబంధం మరింత బలపడింది
ఛిగురాకు అంతటి స్వచ్చత ఉన్న పసి వాళ్ళ మనసులు చాలా త్వరగా అల్లుకుపొతాయి….
రొజు ఎలా గడిచిపొతోందో తెలియనే లేదు…..
ఆమ్మమ్మ గారికి దగ్గు బాగ పెరిగిపొవటం చేత…వాళ్ళింట్లోనే పడుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను….
ఛల్ల గాలికి కాసేపు,మేడ మీద చాప వేసుకోని పడుకున్నాను…
అంకుల్ కద చెప్పవా అంటూ నా పక్కకు చేరాడు రఘు….
ఛందమామ పుస్తకం పక్కన పెట్టి..అప్పుడే చదివిన చిలిపి దయ్యం కద చెప్పాను
ఊ కొడుతూ వింటూ నా పక్కనే నిద్రపొయాడు
తీసుకెళ్ళి గదిలో పడుకొపెట్టా….
పక్క నిండా పుస్తకాలు పడేసి ఉన్నాయి… వాటిని మెల్లగా తీసి సర్ది టేబిల్ మీద పెడుతుండగా కనపడింది ఒక పుస్తకం…అధి రఘు డ్రాయింగ్ వేసుకునే పుస్తకం

మొదటి పేజీలో… ఒక బొమ్మ వేసి అమ్మమ్మ అని పెరు పెట్టాడు
రెండో పేజీలో …మూడు బొమ్మలు వేసి అమ్మ నాన్న మావయ్య అని పేర్లు పెట్టాడు
మూడో పేజీలో…. ఒక చిన్న పిల్లాడి బొమ్మ వేసి… సతీష్ అని రాసాడు
తన మనసులో చొటు ఉన్న వాళ్ళందరికి ఆ పుస్తకం లో కూడా చొటు ఇచ్చాడు కాబోలు…
ఏదో తెలియని తీయని అనుభూతి… పసి వాళ్ళ హృదయాలంత కల్మషం లేని చోటు మరెక్కడ….
ప్రపంచం లో పడ్డాక అదే హృదయం లో ఎక్కడ నుండి వస్తోంది ఆ కుటిలత్వం ….
అమాయకం గా ముద్దు గా నిద్ర పొతున్న రఘు ని ఒక్కసారి ముద్దు పెట్టుకున్నాను
*******************************************************************************
అమ్మా నాన్న ని తీసుకురావటానికి గుంటూర్ వెళ్ళాను
అక్కడ మిగిలి ఉన్న సామాను అంతటి ని తీసుకోని బయలుదేరాము
దారిలో అమ్మ కి రఘు గురించి అంతా చెప్పాను
ఎమిటి రా..బాగా నచ్చినట్టు ఉన్నాడు ఆ కుర్రాడు నీకు
సొంత కొడుకు ముచ్చట్లు చెప్పినట్టు చెప్పుకుంటున్నావు మురిపెం గా అంటూ నవ్వేసింది..
అమ్మా వాడికి అమ్మమ్మ ఉంది కాని నాయనమ్మ లేదు.. ఇక నుంచి వాడు నిన్ను నాన్నమ్మ అంటాడు..సరేనా అన్నాను అమ్మ వైపు చూస్తూ….
దానికేం భాగ్యం రా…. అలానే పిలవమను…. నీ హడావిడి చుస్తుంటే ఆ పిల్లాడిని త్వరగ చుసెయ్యలనిపిస్తొంది కార్తీక్ అన్నది అమ్మ
మరే…ఔను రా…నాకు కుడా ..అన్నారు నాన్న గారు
మెల్లగా ఇంటికి చేరాము… సమాను అంతా దించగానే…అమ్మ రఘు ని చుస్తా అని తొందర పెట్టింది…
వెంటనే ఒక్క పరుగు న వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాను…
రఘు ఒక్కడే బైట కూర్చోని ఉన్నాడు….
నన్ను చుడగానే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నా కాళ్ళు చుట్టేసాడు
వెంటనే ఎత్తుకొని ముద్ధు పెట్టి చాక్లెట్ ఇచ్చాను చేతికి…
వద్దు అంటూ తల ఉపాడు..కళ్ళళ్ళో నీళ్ళు తిరుగుతున్నాయి వాడికి
నాకేదో అనుమానం వచ్చి…అమ్మమ్మ ఏది అన్నాను
ఏమో తెలియదు…. తులసి ఆంటీ ఎమో అమ్మమ్మ అమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళింది అని చెప్పింది అన్నాడు
గుండె జల్లు మన్నది ఒక్క నిమిషం
ఒక్క ఉదుటున పక్కింటి తులసి గారి ఇంట్లోకి వెళ్ళిపొయాను
నన్ను చుడగానే ఆవిడ కళ్ళ నీళ్ళ పర్యంతం అయ్యింది
వచ్చవా కార్తీక్…నీ ఫొనె నంబర్ కూడా లేకపొయింది నా దగ్గర
మొన్న రాత్రి నువ్వు అలా వెళ్ళగానే ,రఘు వాళ్ళ అమ్మమ్మకి దగ్గు బాగ ఎక్కువ అయ్యింధి… నువ్విచ్చిన దగ్గు మందు పోసాను..అయినా లాభం లేకపొయింది కార్తీక్.. నిద్ర లోనే ప్రాణాలు పొయాయి….
చుట్టాలంతా వచ్చారు…. ఏవరో వాళ్ళ చెల్లెలి గారి అబ్బయి అట..కొడుకు వరస కదా…తల కొరివి పెట్టాడు” అన్నారు
నా మెదడు మొద్దు బారి పొయింది….అసలేం జరిగిందో అర్ధం కాలేదు… ఇదంతా నా కలా అన్న మీమాంస
తేరుకొని రఘు కొసం వెతికాను…..
నా ఆత్రం చూస్తూ…కార్తీక్ రఘు నిన్న సాయంత్రం వాళ్ళ అమ్మమ్మ ని తీసుకువెళ్ళినప్పటి నుంచి ఏం తినలేదు…ఒకటే ఏడుపు …నీ కొసం..
కార్తీక్…ఆవిడ మొన్న రాత్రి నేను మందు వేయటానికి వెళ్ళినప్పుడే నీకు చెప్పమని నాలుగు మాటలు చెప్పారు అన్నారు
ఏంటి అనట్టు చెమ్మర్చిన కళ్ళతో ఆవిడ వైపు చూసాను
నా చూపులో ప్రశ్న అర్ధం అయ్యినట్టు గా…. “తనకి ఏదన్న అయితే , నీకు ముందు గా చెప్పినట్టు, రఘు ని వాళ్ళకు తెలిసిన అనాధ ఆశ్రమంలో చేర్చమన్నారు..అక్కడైతే పిల్లల్ని బాగా చూస్తారు అట…. అడ్రెస్స్ వివరాలు డైరీలో ఉన్నాయి అన్నారు” అని చెప్పరు తులసి గారు
బైటకు వెళ్ళి చూసాను… గులాబి కుండీలో మొక్కకి నీరు పొస్తూ బాల్కనీలో నిల్చున్నడు రఘు….
దగ్గరకు వెళ్ళి వాడి తల మీద చేయి వేసాను…
నా వైపు చుస్తూ… “మొక్కలకి నీరు పొస్తే… హాయిగా తాగేసి..నాలా పచ్చగా ఉండండి అని దీవిస్తాయి అట” అమ్మమ్మ చెప్పింది అంకుల్ అన్నాడు….
గుండెను మెలిపెడితే ఇలాంటి నొప్పే ఉంటుందేమో అనిపించింది
********************************************************************************
కార్తీక్ నువ్వు అలొచించే ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నవా అని అడిగింది అమ్మ
అమ్మా నేను అలోచించకుండా ఏ పని చేయను అని నీకు తెలుసు…తెలిసి మరీ అడగటంలో ఎంటి నీ ఉద్దేశ్యం అన్నాను విసుకుగా
అది కాదు రా… రేపు నీకు పెళ్ళి అవుతుంది…ఆ వచ్చే అమ్మాయి నీ ఈ నిర్ణయాన్ని సమర్ధించేది కాదనుకో…ఎంటి పరిస్థితి అన్నది దిగులు గా
పక్కనే ఉన్న నాన్నగారు, “ అర్ధం చెసుకునేదే వస్తుందిలే పద్మా… ఊరికే దిగులు పడకు…అయినా వాడిని మనం ఏలా పెంచామో వాడు అలానే ప్రవర్తిస్తున్నాడు….. సుమతీ శతకాలు వేమన శతకాలు వల్లె వేయించావు నువ్వు…. వివేకానందుడి జీవిన ప్రయణాన్ని చదివి వినిపించాను నేను… మరి అవి అన్నీ గాలి లోకి వదిలేయలేడు కదా…. వాడు ఈ నిర్ణయం తీసుకొవటం నాకు కూడా చాలా సంతోషం గా ఉంది…ఇక నువ్వు వేరే ఎమీ ఆలోచించకుండా, వెళ్ళి రఘు కి అన్నం పెట్టు” అన్నారు
నాన్న దగ్గరకు వెళ్ళి ఆయన కాళ్ళ దగ్గర కూర్చున్నాను… “ఏమిటి రా” అంటూ నా చేయి పట్టుకున్నారు…. ఏందుకో తెలియని బాధ పెల్లుబికింది…నాన్నా ని గట్టిగా పట్టుకున్నాను…. తండ్రి స్పర్శలో ఉన్న ధైర్యం కొండంత ఊరటనిచ్చింది ఒక్క సారిగా
నాన్న గారు…. ఏప్పుడో వయసు అయిపొయాక ఎదో చెయ్యాలి..ఒక ఆశ్రమం పెట్టాలి…పసి వారికి …అనాధలకి చేయుతని ఇవ్వాలి అని ఎంతో అనుకునేవాడిని….
ఎప్పుడో ఎందుకు…ఇప్పుడే ఎందుకు కాదు అనిపిస్తూ ఉండేది అప్పుడప్పుడు… చుస్తూ చుస్తూ నా భాద్యతని విస్మరించలేకపొయాను నాన్న గారు…
అందుకే మీ అభిప్రాయన్ని తెలుసుకోకుండానే ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నాను….తప్పైతే క్షమించండి
రఘు మీద జాలితో నేను ఈ నిర్ణయం తీసుకొలేదు నాన్న గారు… నా స్వార్ధంతో తీసుకున్న నిర్ణయం ఇది…
వాడి పసితనపు నవ్వులో ఉన్న నిర్మలత్వం… వాడి చిన్న మనసులో ఉన్న ప్రేమ…వాడి చిలకపలుకుల్లో ఉన్న తీయదనం….ఇవన్నీ తనివితీరా ఆశ్వాదించేయాలన్న స్వార్ధం…అంతే….
“కార్తీక్…. నిర్ణయం సరి అయ్యింది అనుకునప్పుడు ఎవరిని అడగాల్సిన అవసరం లేదు రా,అందులో తప్పు ఏమి లేదు కాని…లేచి వెళ్ళి అన్నం తిని పడుకో…. రేపు పొద్దున్నే పది గంటలకే మహుర్తం.. ఆ దత్తత స్వీకారం ఎదో అయ్యాక అప్పుడు తీరిగ్గా నీ కొడుకుతో పాటు కూర్చోని మరీ కబుర్లు చెప్పుకుందాం సరేనా అంటూ చల్లగా నా బుగ్గ ని తాకింది ఆయన చేయి “
ఇదే ఊరట ఇదే స్తైర్యం నేను కూడా రఘు కి అందించకలిగితే…. నాన్న నాకు నేర్పిన పాటాలు..చూపిన దారి రఘు కి నేను చుపకలిగితే … వాడు కూడా ప్రపంచాగ్నికి సమిధ కాగలడేమో అనిపించింది
లేచి బెడ్రూం లోకి వెళ్ళాను… రఘు మంచం మీద కూర్చోని బొమ్మలు వేస్తున్నాడు…..
ఈ సారి ఆ బొమ్మ కి కార్తీక్ అంకుల్ అని పేరు పెట్టాడు
వాడి మనసులో స్థానం సంపాదించిన ఆనందంలో వాడిని గట్టిగా ముద్దాడాను…
నవ్వుతూ తిరిగి నాకు ముద్దు పెట్టాడు……
తొలకరి జల్లులో ఛిగురాకు స్పర్శ అంతటి హాయి

Monday, June 23, 2008

చేతన

మేడ మీద సన్నజాజి చెట్టు పక్కన చాప వేసుకోని కూర్చున్నాను......

రోజు ఆ సమయానికి అలా మేడ మీద కూర్చోని కాసేపు ఫ్లూట్ వాయించటం నా అలవాటు....

ఎదైనా పని పడి ఏ రోజు అయినా అలా వాయించుకోలేకపొతే ఆ రొజు నిద్ర ఏ పట్టెది కాదు

యధాప్రకారం ఆ రోజు కుడా అలానే కూర్చోని ఫ్లూట్ వాయించుకుంటున్నా......ఒక పాటకి మరో పాటకి మధ్యలో కాసేపు ఆగి ఆ చల్ల గాలి ని ఆస్వాదించటం నా అలవాటు.... ఆ అలవాటు ప్రకారమే.... ఆగి సన్నజాజి చెట్టు వైపు చూస్తూ ఉండగా వినిపించాయి....చెప్పట్లు....

తల వెనక్కు తిప్పి చూస్తే...పక్క ఇంటి వారి మేడ మీద కనపడింది ఆ అమ్మాయి.... నేను చూడగానే..... చప్పట్ల వేగం కాస్త పెంచి...అద్భుతం గా వాయించారు అండి.....ఇంకొక్క పాట వాయించారు...సిరివెన్నెల సినిమాలో ....విరించినై విరచించితిని ఈ కవనం ...విపంచినై వినిపించింతిని ఈ గీతం... ఆ పాట వాయించండి... ప్లీజ్ ప్లీజ్ అంటూ అడిగింది.....కళ్ళు మూసుకొని వాయించేసాను.........పాట మధ్యలో ఆ అమ్మాయి తన గొంతు కలిపింది.... ఎదో తెలియని ఉద్వేగం నాలో..... ఆపకుండా వాయిస్తునే ఉండిపొయాను........పాడిన చరణమే మళ్ళి పాడుతూ ఆ అమ్మాయి కుడా నాతో గళం కలిపింది.... అలా ఎంత సేపు విహరించామో ఆ సంగీథ సరస్సులో తెలియనేలేదు....ఎక్కడున్నావే…. అంటూ వినిపించిన గొంతుకి ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచాను...

అయ్యొ మా అమ్మ అండి ..... వెళ్ళాలి.... చాలా బాగా వాయించారు మురళీ గారు.... మళ్ళీ రేపు కుడా రండి తప్పకుండా ఇంకోన్ని పాటలు పాడుకుందాం......బొల్డన్ని ఉన్నాయి.... అంటూ చెంగు మని గట్టు మీద నుంచి దూకి కిందకి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపొయింది

అసలేమైందో ఒక్క నిమిషం అర్ధం కాలేదు....అలా చల్ల గాలి కి పడుకోని నేను కల గాని ఎమన్నా కన్నానా... అని చూసుకున్నాను.....ఎమో అర్ధమే కాలేదుఎప్పుడూ లేనంత భావోద్వేగం ....నాకే నా మురళీ గానం మొదటిసారి గా అత్యద్భుతంగా అనిపించింది...ఆ రాత్రి పడుకున్నాను అనే కాని....నిద్ర పొవాలనిపించట్లేదు....నిద్రా దేవత వస్తున్న కుడా...ఆవిడకి ఆ రోజు సెలవిచ్చేయాలనిపించింది....అలానే ఆ నిమిషం నిలిచిపోతే బాగుండు అనిపించింది....మళ్ళి మళ్ళి అదే రాగం మనసులో కదలాడుతూ ఉండిపొయింది....

**********************************************************

రాత్రి ఆలస్యంగా పడుకొవటం వల్ల ఆలస్యం గా లేచాను...కాలేజ్ కి టైం అయిపోతోంది అని త్వరగా తయారు అయ్యి బయలుదేరాను...బస్ స్టాప్లో నిల్చోని ఉండగా చెవిలో వినిపించింది ఒక చిన్న అరుపు..."కాలేజ్ కే నా" అంటూవెనక్కు తిరిగి చూస్తే ..ఒక అమ్మాయి....రాత్రి నా చేత అంత అద్బుతంగా ఫ్లూట్ వాయించేలా చేసిన ఆ చేతన ఈ అమ్మాయి ఏ కాబోలు....మీరూ....అన్నాను... ఓకింత తడబడుతూ...

మురళీ గారు..నేను అండి..నిన్న మేద మీద.....సిరివెన్నెల..సన్నజాజులు.... అమ్మ పిలుపు...

ఒహ్...మీరేనా...ఔనా కాదా అని చుస్తున్నాను.... అయిన నా పేరు మురళీ కాదండి.... ప్రకాష్.....

ఎమో అండి...మీ పేరు ఎదైనా...మీ మురళీ గానం విన్నాక అప్రయత్నం గా ఆ పేరు నా నోట అలా వచ్చేసింది మిమ్మల్ని అలానే పిలిస్తే ..పలుకుతారు గా..... అంటూ నా వైపు చుసింది

అప్పటిదాకా గమనించనే లేదు....చక్కటి కళ్ళు....ఎదో చెప్తునట్టు గా చాలా భావవ్యక్తీకరణ ఉన్న కళ్ళు....సంద్రంలోని సాంద్రత ఆ కళ్ళల్లో….అలా చూస్తుంటే ఆ ప్రవహంలో కొట్టుకుపోతానేమో అనిపించింది….తేరుకొని ఆ అమ్మాయి వైపు చుస్తూ…అయితే మిమ్మల్ని కుడా నేను చేతనా అని పిలుస్తాను...మరి మీరు కుడా పలకండి...అన్నాను

చేతనా నా....ఎందుకలా ... అన్నదిమరి మీరిచ్చిన ప్రొద్భలంతోనేగా...ఎప్పుడూ లేనంత బాగా వాయించగలిగాను....నాలో ఆ చైతన్యం కలిగించిన మిమ్మల్ని చేతన అనే పిలవాలనిపిస్తోంది..అన్నాను

సరే అలానే కానీయండి.... పేరు ఎదైతే ఎమైందిలేండి.....అదిగో మీ బస్ వచ్చింది వెళ్ళండి అంటూ బస్ వైపు చేయి చుపించింది

చేతినిండా గల గల మంటున్న మట్టి గాజులు....వెళ్ళి బస్ ఎక్కి కుర్చున్నాను....ఆ రోజు అంతా కాలేజ్ లో ఒకటే ఆలోచన.... ఆ అమ్మయి ఏ కళ్ళలో కదలాడింది...నలుపు అనే చెప్పాలి....కాని ఎదో తెలియని ఆకర్షణ.... చక్కటి కళ గల మోము...వాలు జడ..... ఆ రోజు రాత్రి గట్టు దిగి పరిగెత్తినప్పుడు....ఘల్లు ఘల్లు మన్న గజ్జెలు....ఇంకా మదిలో అలానే ఘల్లు ఘల్లు మంటూ..నా మది నంతా తడిపేస్తొంది

ఆమె ప్రతి కదలికలో ఎదో తెలియని రాగం...నన్ను కాక మరెవరినైన అడిగితే...ఆ అమ్మాయి మాములుగా ఉంటుంది అనే చెప్తారేమో

కాని నా కళ్ళకి మాత్రం .... తోలకరి జల్లు లా.....పొగడ పూవు లా...కోయిల పాటలా.....సంధ్యారాగం ల.....గోదావరి లా....... ఇలా ఎన్నో అనుబూతుల సమ్మేళనం లా అనిపిస్తోంది....

**********************************************************

విశాఖపట్నంలో ఉండటం నా అద్రుష్టం అనుకుంటూ ఉంటా ఎప్పుడూ....ఎందుకంటే బీచ్ కి వెల్లచ్చు ఎప్పుడు కావలంటే అప్పుడు...

బీచ్లో కూర్చోని పుల్ల ఐస్ తింటూ.... క్రిస్ణశాస్త్రి గారి కవిత్వం చదువుకుంటూ ...మనసులోనే నమ్మస్సులు అర్పిస్తూ ఉండగా ఎందుకో నా చూపు అటు గా వెళ్ళింది

చేతన.......

నీళ్ళలోకి ముందు ముందు కు వెల్తూ....తన కాళ్ళను తడిపేస్తున్న అలలకు...బహుమతి గా తన చిరునవ్వు ని ఇచ్చి పంపుతోంది....తనని చూడగానే గుండే జల్లు మన్నది..... ఎన్నో కొత్త కొత్త రాగాలు నేర్పిస్తోంది ఈ అమ్మాయి నాకు ....

నా వైపు చుడాగానే..చేయి ఊపాను.... చెంగు చెంగు మంటూ లేడి పిల్ల లా అడుగులు వేసుకుంటూ వచ్చి నా ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చోని...ఎగసి వస్తున్న శ్వాస ని అదుపు చేసుకుంటూ....మురళీ గారు ..మీరు వచ్చేసరా..హమ్మయ్య ఒక్క దాన్నే ఉన్నాను ఎలాగబ్బా అనుకుంటున్నాను ...

ఎంటి చేతిలో..క్రిస్ణశాస్త్రి గారి కవిత్వమా... అబ్బో..... అయినా మిమ్మల్ని చూస్తేనే అనిపిస్తోంది లేండి...

ఒక క్రిస్ణశాస్త్రి ..ఒక నండూరి వారు...ఒక ఆత్రేయ గారు ...ఇలాంటి కవిత్వాలే చదువుతారని ...అంటూ గల గల నవ్వేసింది

చివ్వుక్కు మన్నది మనసు...అంటే ఎంటి ఈ అమ్మాయి ఉద్దేశ్యం....పప్పు సుద్ద గాడిని అనా....ఇలాంటి కవిత్వాలు చదివే వాళ్ళని చూసి అలా నవ్వలనిపిస్తుందా ఈ అమ్మాయి కి....తమాయించుకొని అడిగాను...

"మీరు ఎటువంటి సాహిత్యం చదువుతారేంటి....?"నేనా....శ్రీ శ్రీ లాంటి విప్లవ కవులని ఇష్టపడతా..... ఉడుకు రక్తం కదా అంటూ మళ్ళీ పెద్ద పెద్ద గా నవ్వేసింది....

జడ పట్టుకోని ....ముందు ఆ నవ్వు ఆపుతావ లేదా అనాలనిపించింది....నా భావం అర్ధం అయ్యినట్టు గా...."అయ్యో మురళీ గారు..చూడబొతే మరీ నెమ్మదస్తుడి లా ఉన్నారే.... అయినా లోకానాం భిన్న రుచిహీ అన్నారు పెద్దలు..... జిహ్వకోక రుచి.....పుర్రె కొక బుద్ధి....., నేను భావ కవులని ఎమన్నా అన్నంత మాత్రాన.... పుషవిలాపం ప్రభ తగ్గుతుందా లేక క్రిస్ణపక్షం కీర్తి చెదురుతుందా.... ఎవరు ఎమనుకున్నా ...మీరు ఎమనుకుంటున్నారు అన్నదే ముఖ్యం కదండీ.......

మనం ఎల ఊహించుకుంటామో...మనం ఎలా ఆలొచిస్తామో...మనకి సమజం అలానే కనపడుతుంది అట..... అందుకని...నా మాటలని పక్కన పెట్టి...ఒక అద్భుతమైన కవిత చెప్పండి ..వింటాను..అంటూ

కాళ్ళు చాపుకోని...రెండు చేతులు వెనుక ఇసుక మీద పెట్టుకొని... నా వైపే చూస్తూ ఉన్నది....

అప్పుదే చూసాను...ఘల్లు ఘల్లు మంటూ నా మదిలో ఏ మూలనో నిలిచిపొయిన ఆ గజ్జెలు....

ఆమే పాదం నల్లటి మేని చాయలో ఉన్నా..ఎందుకో ఆ పట్టీలు ఆ కాళ్ళకి అందాన్ని తెచ్చెయా అనిపిస్తోంది..... ఇసుకలోకి జారి ఉన్న ఆ వాలు జడ.....అందులో ఉన్న కనకాంబ్రాలు.... చేతిని ఇసుకలో పెట్టటం వల్ల.....మనికట్టు వరకూ జారి..సగం ఇసుకని తాకిన ఎర్రటి మట్టి గాజులు...

సొగసు చూడ తరమా అనిపించింది ఒక్కసారి....

హలో భావ కవి గారు...ఒక్క కవిత చెప్పండి సార్ అంటూ తను అన్న మాటలకి ఈ లోకం లోకి వచ్చి పడ్డా....

"అమ్రుతం కురిసిన రాత్రి...

అందరూ నిద్రపోతున్నరు...

నేను మాత్రం కొండ దాటి...కోన దాటి...

వెన్నెల మైదానం లోకి వెళ్ళి నిలుచున్నాను..

జలజల మని కురిసింది వాన...

జాలువారింది...అమ్రుతంబు సొన...

దొసిళ్ళ నిండా తాగి తిరిగి వచాను...అందుకే నేను అమరుడినని ఎవరికి తెలియదు..."

వినగానే...నా వైపు చుస్తూ..."అమ్రుతం కురిసిన రాత్రి".... "నా అక్షారాలు వెన్నెలో ఆదుకునే ఆడపిల్లలు" .....బాలగంగాధర్ తిలక్ .... అం తేనా అంటూ అడిగింది

మీకు బాగా ఇష్టం కాబోలు తిలక్ కవితలు అంటూ రెండు చేతులకి ఉన్న ఇసుక దులుపుకుంటూ లేచి నిల్చుంది...

ఔను...మీకేలా తెలుసు అని అడిగా...

ఆ కవిత్వం చెప్తునప్పుడు మీ కళ్ళలో కదలాడిన ఆ మెరుపు చుస్తే ఎవ్వరికైనా తెలుస్తుంది లేండి

తిలక్ అక్షారలు వెన్నెలో ఆడుకునే ఆడపిల్లలు అయితే..... మీ ఉద్వేగం సముద్రంలో ఉందె ఆగని అలలు కాబోలు... అంటూ నవ్వేసిందిగట్టిగా

లాగి వదిలిన వీణ తంత్రుల సవ్వడి ఆ నవ్వు

మీరు కుడా ఒక కవిత చెప్పండి ...విప్లవ కవి గారు అన్నాను

"నిప్పులు చిమ్ముకుంటూనింగికి నే నెగిరిపొతే

నిబిడాశ్చర్యంలో వీరు

నెత్తురు క్రక్కుకుంటూనేలకి నే రాలిపొతే

నిర్దాక్షిన్యం గా వీరే"

మా శ్రీ శ్రీ గారి మహప్రస్థానం.....మాకు దొరికిన మహ ప్రసాదం అంటూ రెండు అడుగులు ముందుకు వేసి నా ముందు నిల్చుంది

నాకు ఎందుకో నవ్వు వచ్చింది.... పసి పాప లో ఉన్న అంథ నిర్మలత్వం ఆ మోములో....

*******************************************************************************

పరీక్షలు వచ్చేసాయి.... చాలా హడావిడి గా చదువుకోవటంలో మునిగిపొయి ఉన్నాను...

మేడ మీద కూర్చోని లెక్కల రాక్షసితో కుస్తీ పడుతుండ గా

గోడ దూకి మేడ మీదకు వచ్చింది చేతన..

ఈ ఆరు నెల్లల్లో మంచి స్నేహితులం అయిపొయాముఎన్నో ఎన్నెన్నో చర్చించుకుంటూ..తర్కించుకుంటూ...పాడుకుంటూ... మీరు నుంచి నువ్వు దాక వచ్చేసింది మా స్నేహం....

ఎంటి మురళీ చదువుకుంటున్నావా....నీ అంత ఒపిక నాకు కూడా ఉంటే బాగుండేది.... నాకేమో ఆ పుస్తకాలు చూస్తేనే ఎక్కడలేని నిద్ర వచ్చేస్తుంది అంటూ నా పక్కన కూర్చుంది....

తన వైపు తిరిగి కుర్చొని "ఎందుకు చేతనా, నీకు పుస్తక పటనం అలవాటే గా...మరి పాపం క్లాస్ పుస్తకాలు చేసుకున్న పాపం ఎంటి అన్నాను"
ఎందుకంటే అవి క్లాస్ పుస్తకాలు కాబట్టి...

అయినా మనం ఎం చదివినా అందులో అర్ధం ఉండాలి మురళీ...అప్పుడే నేను చదవగలను...

అసమర్ధుడి జీవ యాత్ర లాంటి ఈ క్లాస్ పుస్తకాలని నాకు చదవాలనిపించదు

పైతాగరస్ థీరం అంటూ ..హైపాటెనెస్ స్క్వేర్ = సైడ్ స్క్వేర్ + సైడ్ స్క్వేర్ అంటారు....నిజ జీవితంలో ఎక్కడ ఎలా ఉపయోగ పడుతుందో చెప్పనే చెప్పరు...
కచ్చితం గా ఎదో ఒక రూపంలో అది ఉపయోగ పడుతుంది ...కాని అది ఎలానో చెప్పకుండా కళ్ళు మూసుకొని బట్టీ కొట్టమంటారు

తెనాలిరామ క్రిస్ణుడు..దొంగలు పడ్డప్పుడు ఎంత తెలివి గా వ్యవహరించి వాళ్ళ చేత తోట కి నీళ్ళు పట్టించాదో చెప్తారు..కాని ఆ తెలివి ఉపయొగించి జీవిథంలో ఎదురయ్యే ప్రతి ఆటంకన్ని ఎల తప్పించుకొవచ్చో చెప్పరు...

అందుకే ఈ క్లాస్ పుస్తకాలంటే నాకు నిద్ర పుచ్చే జొల పాటలు

సర్లే నువ్వు చదువుకో..నేను సన్నజాజులు కొసుకోవటానికి వచ్చాను అంటూ లేచి సన్నజాజులు కొయటం మొదలుపెట్టింది....

చేతనా....పుష్పవిలాపం చదివావా అని అడిగాను

సర్రున నా వైపు తిరిగి…
"ఊలుదారాలతో గొంతు కురి బిగించి

గుండెలో నుండి సూదులు గ్రుచ్చి కూర్చి

ముడుచుకొందురు ముచ్చట ముడుల మమ్ముఅకట!

దయలేనివారు మీ యాడువారు"

ఇదెనా మీరు గుర్థుచేయదలచుకుంది??

అయ్య భావ కవి గారు…. నేను మరీ అంత సున్నితం కాదు ,ఒక పక్క పుషవిలాపం చదువుతూ..మరో పక్క పూల మాల కట్టే రకాన్ని..కాబట్టి నాకు అలాంటివి చెప్పే ప్రయత్నం కూడా చెయ్యకండి సార్ అంటూ మళ్లీ వెనక్కు తిరిగి పూలు కోసుకోవటంలో పడిపొయింది…నాకు ఒకింత కోపం వచ్చింది…
చేతనా..నువ్వు ఇలా మాట్లాడితే నిన్ను గడసరి పిల్లా అంటారు అందరూ అన్నాను

పెద్దగా నవ్వుతూ నా వైపు చూసింది…అయ్యో మురళీ….నీకు ఒకటి చెప్తా ఉండు అంటూ తన వోనిలో తుంచి ఉంచిన పూలని చాప మీద పోస్తూ నా పక్కగా కూర్చున్నది….మనిషికి వచ్చే కష్తాళ్ళో తొంబై సాతం కష్టాలకి ఒకటే మూల కారణం ….అది ఎంటో తెలుసా …."ఎదుటి వాడి దగ్గర మంచి అనిపించుకోవాలన్న తపన ….నేను ఇలా మాట్లాడితే వాడు ఎమనుకుంటాడో
నేను ఇలా చేస్తే ఎమనుకుంటాడో..వాళ్ళ ఫలానా అభిప్రాయంతో ఎకీభవించకపోతే ఎమనుకుంటారో...నన్ను తప్పు గా అర్ధం చేసుకుంటారేమో…ఇలాంటి వన్నిటి వల్లనే సగం కష్టాలు మొదలవుతాయి….అలా ఎవరినో సంత్రుప్తి పరిచే ప్రయాసలో..…పాపం లోపల ఉన్న అంతరాత్మ గొంతు నొక్కేస్థూ ఉంటాం….నీవు భలే మంచి వాడివి అన్న పేరు ని సంపాదించి…ఆ సహబాసుల సవ్వడిలో...అంతరాత్మ అర్థనాదాలను నోక్కేస్తాం….ఛివరకు…ఎప్పుడో…ఎదో ఒక నాడు…. తెలియని ఎదో అసంత్రుప్తి వెన్నాడుతూ ఉంటుంది…
వెనక్కు తిరిగి చూసుకుంటే తెలుస్తుంది….ఎందరినో సంత్రుప్తి పరిచిన మన ఈ ప్రవర్తనలో మనల్ని మనమే కోల్పొయామని…."నాకెందుకు చెప్పు ఈ కష్టాలన్నీ… అందుకే తొచినట్టు ఉంటాను…తోచింది మాట్లాడతాను….ఎవ్వరిని నొప్పించే ఉద్దేశ్యం లేదు….అలా పొరపాటున నొప్పించినా….నా మనసు అర్ధం చేసుకునే నీ లాంటి స్నేహితులు ..నన్ను నా ఈ ప్రవర్తనను కూదా అర్ధం చేసుకుంటారు…..కాబట్టి చింత ఎమీ లెదుఅంతూ ముగించింది తన దీర్గ ఉపన్యాసము

*********************************************************************************పరీక్షా ఫలితాలు వచ్చేసాయి….

నేను కాలేజీలో రెందో స్థానంలో నిలిచాను…అమ్మ కారేట్ హల్వా చేసింది……

ఓరెయ్ ఆ పక్కింటి మహలక్ష్మి కి కూడా కాస్త పెట్టి రా రా…..అంటూ నా చేతిలో గిన్నె పెట్టింది….

ఆ అమ్మయి పేరు మహాలక్ష్మి అని ఎవరు చెప్పారమ్మ…. అని అడిగాను…

ఏవరు అనలేదు రా…ఊరికే మహలక్ష్మి లా ఉంటుంది అని నేనే అన్నానులే…
ఆ అమ్మయి ఇంట్లో తిరుగుతూ ఉంటే….మన ఇంట్లో కూడా ఆడపిల్లలు ఉంటే ఎంత బాగుండేది అనిపిస్థుంతుంధి రా నాకు అంటూ లోపలకి వెళ్ళిపొయింది అమ్మ….

నేను గిన్నె తీసుకొని మెల్లగా చేతన వల్ల ఇంట్లోకి వెళ్ళాను..

ఇదే మొదటి సారి వాళ్ళఇంతికి ఇంటికి వెళ్ళటం…ఏవరండీ లోపల అని పిలిచాను…

.ఏంత సేపు పిలిచినా లోపల నుంచి బదులు లేదు….మెల్లగా అడుగు లోపల పెట్టాను…..

ఏదో గదిలో నుంచి మెల్లగా వినపడుతున్న వయొలిన్….

పంచరత్న కీర్తన….ఎందరో మహనుభావులు…..వినపడుతోంది సన్నగా…వయొలిన్ మీద…

మెల్లగా అటు గా వెళ్ళాను….హతాసుడినైపొయాను……..వాయించేది చేతన….

అలానే వింతూ నిల్చుండిపొయాను….ఏంత చక్కటి ప్రగ్ణ….

ఏంత శ్రావ్యం గా వాయిస్తొంది….

గమకాలు పలుకుతున్న ఆ వయొలిన్ దో ఆ అందం…లేక పలికిస్తున్న ఆ చేతులదో…..

మురళీ ఎప్పుడొచ్చావ్ అన్న చేతన పిలుపుకి ఉలిక్కిపడి చూసాను…ఛేతనా…నువ్వు ఇంత బాగా వయొలిన్ వాయించగలవు అని నాకెప్పుడూ ఎందుకు చెప్పలేదు అన్నాను ఆశ్చేర్యం నిండిన గొంతుతో….

నన్ను మోసం చేసింది అన్న భావన ఎదో నాలో…

ఇంత చక్కటి కళ చేతిలో ఉన్న అమ్మాయి ముంద నా లోల్లాయి పాటలు అనిపించింది ఒక్క నిమిషం

"నాదేముంది మురళీ….ఐదేళ్ళు నేర్చుకున్నను గనుక ఎదో వాయించగలుగుతున్నాను….ఏ గురువు లేని తీయటి పాటల కోకిలమ్మ లాంటి నీ మురళీ నాదం ముందు నేను ఎంత చెప్పు" అంటూ…నా చేతిలోని స్వీట్ చూస్తూ….ఏంటి విశెషం స్వీట్ పట్టుకొని మా ఇంటికి వచ్చావ్ మొడతి సారి అంటూ ప్రశ్నించింది
నేను కాలేజ్లో రెందో స్థానంలో నిలిచాను..అందుకని మా అమ్మ ఇది చేసి నీకు కూడా ఇచ్చి రమ్మంది…అని నా చేతిలో ఉన్న గిన్నె తన చేతిలో పెట్టాను…

ఏవరమ్మా వచ్చింది అంటూ బైటకు వచ్చరు ఒక పెద్దావిడ….

అమ్మా …..మురళీ అని చెప్తుంటానే….ఇతనే అంటూ పరిచయం చేసింది…

నువ్వేనా బాబు…రా లోపలకి….అంటూ నన్ను మధ్య గదిలొకి తీసుకెళ్ళారు….

ఇందాక సరిగా గమనించనే లెదు…. ఛక్కగా బారులు తీరిన పుస్తకాలు….ఓక పక్క గా పెట్టి ఉన్న బహుమతులు….ఓక మూల గా వీణ…..
ఛక్కటి అభిరుచి గలవాళ్ళు అని టక్కున చెప్పేసేయచ్చు ఆ ఇంటిని చూసి….

కూర్చో బాబు…కాస్త సేమ్యా చేసాను…తెచ్చి పెడతాను అంటూ లోపలకి వెళ్ళారు చేతన వాళ్ళ అమ్మ గారు….

ఛేతన కూడా అమ్మతో పాటే లోపలకి వెళ్ళింది…

పుస్తకాల అర ముందు కాసేపు నిల్చున్నాను…ఇంతలో..ఒకచేతిలో స్వీట్ మరో చేతిలో పనస తొనలు పట్టుకొని వచ్చింది చేతన…

ఫనస తొనలు చూడగానే ప్రాణం లేచి వచ్చింది

నాకు పనస తొనలంటే చాలా ఇష్టం అన్నాను….తెలుసు అందుకే గుర్తుపెట్టుకొని మరీ ఉంచాను నీ కొసం అన్నది చేతన…నీకెలా తెలుసు అని అడిగాను…
మీ అమ్మ గారు అన్నారులే ఒకసారి ఎప్పుడో అన్నది….

ఏందుకో మొదటి సారి చాల హాయిగ అనిపించింది…నా గురించి నా అభిరుచుల గురించి కూడా అలోచిస్తుంది అన్నమాట

ఆ తలపే నా మది ని తడిపేసింది…మొదటి సారి అర్ధం అయ్యింది…. వ్యక్తీకరించని భావాలలో కూడా ఇంతటి తీయదనం ఉందని…ఇప్పుడు తన ప్రవర్తనలో చూపించిన ఆ తీయదనం..మాటల్లో చూపిస్తే ఇంతటి మాధుర్యం కచ్చితం గా వచ్చేది కాదేమోనా

ఈ మధుర భావ తరంగానికి అడ్డు కట్ట వేస్తూ వినపడింది ఒకగొంతుక…

ఓసెయ్ సుమతీ...ఎక్కడ చచ్చారే….తల పగిలిపోతొంది….కాఫీ పట్టుకు రా…. అంటూ…

నా ఫ్రశ్నార్దకమైన చూపు చూసి …నాకు దగ్గరగా జరిగి…చెవిలొ చెప్పింధి చేతన..మా నాన్న గారు…రాత్రి బాగ తాగేసారులే..అందుకే ఇంకో గంటా రెండు గంటలు వీరంగం వేస్తారు..నువ్వు వెళ్ళిపో నేను రాత్రి మేడ మీదకు వస్తాను …ఈ పనస తొనలు పట్టుకెళ్ళు…అంటూ లోపలకి పరుగెత్తింది…

ఛేతిలో ఉన్న గిన్నె పక్కన పెట్టి…మెల్లగా కదిలాను…వెనకగా వినపడుతున్న ఎడుపు….ఛేతన వాళ్ళ అమ్మ గారిది….ఈ వయసులో ఆవిడ మీద చేయి చేసుకోవాలన్న అలోచన ఎలా వచ్చిండో ఆయనకి

******************************************************************************

రాత్రి అన్నం తినేసి మేడ మీదకు చేరుకున్నాను…ఛేతన కోసం ఎదురుచూస్తూ కుర్చున్నాను….ఎంత సేపటికీ తను రాలేదు

ఛాలా అలవాటు అయిపొయింది ఈ అమ్మాయి….తన పై నాకున్న ఈ భావనికి ఏ పేరు లేదేమో..ఫ్రేమ అంటే చిన్న పదమేమో..ఆరాదన కూడా చిన్నదే…ఇంకేదో…మరేదొ….తన ఇష్టమైన సిరివెన్నెల సినెమాలో ని అదే పాట ను వాయిస్తూ కుర్చుండిపొయాను…

అయిపొయాక కళ్ళు తెరిచి చూస్తే…ఎదురుగా చేతన….ఫలించిన తపస్సు కి సాక్షాత్కరించే దేవతల్లా…ఒక్కసారి గా ప్రత్యక్షమైంది

ఎప్పుడొచ్చావ్ అన్నాను ఆనందం గా….ఛల్లగాలికి కంటి మీద పడుతున్న ముంగురులని సవరించుకుంటూ…నీ మురళీ గానం విని…ఒక్క ఉదుటున వచ్చి ఇక్కడ వాలనులే అన్నది…

నీకిష్టం అనే ఈ పాట వాయిస్తున్నను అన్నాను….

ఔను…నాకు చాల ఇష్టం ఈ పాట…..సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రి గారు మోదటి సినిమా లోనే ఎంత బాగా రాశారో కదా….

సరస్వర సుర చరీగమనమవ్ సామ వేద సారమిది..నే పాడిన జీవన గీతం …ఈ గీతం…

ఎంత బాగా రాసాడో పెద్దాయన …

నా గురించి కూడా రాసాడు గా అన్నది

నీ గురించా…ఏమని అన్నాను…

"తీపి రాగాల కోకిలమ్మకు నల్ల రంగునలిమిన వాడినేది కోరేది"అంతూ ఆదిబిక్షువు వాడినెది కోరేది పాట లోని ఆ పదాలను గుర్తుచేసింది…

ఒక్క సారి కలిసాయి ఇద్దరి చూపులు..అంతే…ఇక ఆపకుండా పది నిమిషాలు అలానే నవ్వుతూ ఉండిపొయాము… చేతన కల్లల్లొ జాలువారుతున్న కన్నీళ్ళు చూసాను….గుండె చివుక్కు మన్నది….

ఏంటి చేతన ఆ నీళ్ళు అని అడిగాను…వెంటనే తుడుచుకుంటూ…" ఎడ్చినా నవ్వినా వచ్చెది కన్నీళ్ళే" అని అన్నారు గా మీ ఆత్రేయ గారు అంతూ కప్పిపుచ్చే ప్రయత్నం చేసింది…పొద్దున వాళ్ళ ఇంట్లో జరిగిన సంఘటన గుర్తుకువచ్చింది…

.అసలు ఎమన్నా తిన్నదో లెదో అని సందెహం వచ్చింది అదే అడిగాను…

కంటి పని కన్ను చేస్తుంది…చేతి పని చేయి చెయ్యాలి..లేకపోతే కడుపు నిండదు అని మా అమ్మ చెప్తూ ఉంటుందిలే..అందుకే తినెసే వచ్చాను అన్నది…

మనసు మెలిపెట్టినట్టు అనిపించింది…….

నా భావాన్ని పసిగట్టినట్టు ఉంది…వెంటనె నా పక్కన కూర్చోని నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకోని నిమిరిందిమొదటి స్పర్శ….ఆ స్పర్శలో ఎటువంటి కాంక్ష లేదు….

నేను ఉన్నను అన్న ధైర్యం

ఇది జీవితం….మన అనుబంధం దీన్ని ముందుకు నడిపిస్థంది అన్న ఊరట….

అబ్బయి అమ్మయి అన్న బేదాలకి…… సాంఘిక బంధనాలకి తావు లేని స్నేహం ఇది అన్న బాసట…

ఆ స్పర్శలో….

మురళీ….నా గురించి ఎవో అలోచిస్తూ నువ్వు భాదపడకు….జీవితంలో ప్రతి చిన్న విషయం లోనూ అందం ఉంది ఆనందం ఉంది

చెడు మంచి….అనుభవం ఏ కొవకి చెందినదైనా…చివరకు మిగిల్చేది చక్కటి అనుభూతే….ఫ్రతి అనుభవం ఎంతో నేర్పిస్తుంది ..మరెంతో ముందుకు నడిపిస్తుంది…ఛూసే ద్రుష్టికోనం లోనే ఉంటుంది మంచి చెడు…మనసుకు కష్టం కలిగించేది చెడు

హాయిని కలిగించేది మంచి…

నాకు ఉన్న చిన్న చిన్న కష్టాలు….రెప్ప పాటు కన్నీరు…అన్నీ నాకు మంచే ..ఏందుకంటే అవి కూడా నా మనసుకు హాయిని ..ఒకింత ఊరట ని ఇస్తూ ఉంటాయి….ఏడ్చినప్పుడు…కళ్ళు..వాటితో పాటు మనసు…రెండిటిలోనీ బరువు దిగిపోతుంది…

ఏడవటం తక్కువ ..అనే భావం నాకు ఎప్పుడూ లేదు

మరెప్పుడూ నువ్వు నవ్వుతూనే ఉంటావు గా అనే గా నీ సందేహం..

ఏడవటం తప్పు కానే కాదు కాని….దానికి సమయం సందర్భం ఉన్నాయి కదా…కావాల్సిన సమయం లొనే రావాలి ఆ కన్నీరు..అప్పుడే వాటికి విలువ….

ఏన్ని పుస్తకాలు చదివినా…జీవితం ఒక్కటే ఎప్పుడూ ఎదో ఒకటి నెర్పే పుస్తకం

నాకు ఎలాంటి ఇబ్బందులు లేవు అనే అనుకుంటాను నేను ఎప్పుడూ…

నో రిగ్రెట్స్…

ఫైన వాడు ఏం చేసినా ఎదో ఒక కారణం ఉండే ఉంటుంది అని నమ్మకం నాకు

ఆ నమ్మకమే నడిపిస్తుంది నన్ను…

కన్నీటి తో పాటూ గా…కొయిల పాటను

భూపాల రాగాన్ని

ఇంద్రధనస్సుని

పసి పాపలను

అమ్మ ని

మంచి మనుసున్న వాళ్ళని

ఇచ్చాడు ఆ పై వాడు….

ఛిన్న చిన్న కష్టలాను వీలైనంత జటిలం చేసుకునే మనస్తత్వం ఇవ్వనందుకు ఆయనకి థాంక్స్ చెప్పాల్సిందే నేను

అందుకే…నువ్వు కూడా …మా చేతన కి బోల్డన్ని కష్టాలు ఉన్నాయి…అయినా అలా పైకి నవ్వేస్తూ ఎదో గడిపేస్తోంది అని ఒక ఆర్ట్ సినెమాలో హీరోయిన్ లా నన్ను చూడకు….ఇప్పుడు ఇంకొ నందితా దాస్ ని కాలేను నేను…అసలె మావి ఒకటే రంగు లు అంటూ నవ్వేసింది

నా గుండెబరువునంతా బైటకి లాగేసింది ఆ నవ్వు…

నేను కూడా ఆ లాస్యం తో శ్రుతి కలిపాను మనసారా…సర్లే..చాలా సేపు అయ్యింది…ఒక పాట వాయించు అని అడిగింది….

"నువ్వు వస్తావని బ్రందావని ఆస గా చుసేనయ్య క్రిష్ణయ్యా" పాట వాయించను…వింటూ నా ఒడిలో పసి పాప లా నిద్రపొయింది చేతన…ఇంత చిన్న వయసులో ఎంత చక్కటి తాత్విక చింతన…ఎంత చక్కటి విశ్లేషణ….ఏన్నో పుస్తకాలు చదివినా రాని అనుభూతి …చేతన చెంత కలిగింది…జగన్నాటక సుత్రదారి శ్రీ క్రిష్ణుడు కూడా చేయాల్సిందంతా చేసి ఇలానే యసొదమ్మ వడిలో పడుకునేవాడు అట…ఏందుకో ఆ నిమిషంలో అది స్మ్రుతిపదంలో కదలాడింది నా వడిలో చేతన ని చుసినప్పుడు

ఆ నల్ల ని వాలు జడ నా చేతిలోకి తీసుకున్నాను…తన నవ్వు లానే…ఎన్నో భావలు పలికిస్తునట్టు గా గాలి కి కదలాడుతున్న ముంగురులు…..ఈ పాపాయి వడిలో మరోక పాపాయి నై అయిపొవాలనిపించింది….గట్టిగా నుదురుమీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను…అన్నీ నాకు తెలిసిన విషయాలే ఐనా…ఎమి తెలియని దాని లా తను చెప్పే తీరు…మళ్ళీ మళ్ళీ ఆలొచించేలా చేస్తుంది నన్ను….ఏంత పెద్ద కష్టం అయినా….చిన్న చిరునవ్వుతో ఎదుర్కునే ఈ అమ్మయి వ్యక్తిత్వానికి ఒకింత ఆశ్చెర్యం…. ఆమె తో నా స్నేహం గుర్తుకువచ్చినప్పుడల్లా ఒకింత గర్వం ….నాదన్న గర్వం

ఇటువంటి విశ్లేషన అందరికి ఉంటే…జీవితంలో వచ్చే ప్రతి అనుభవం ఒక పాటం…ఒక లాస్యం

*********************************************************************************

మూడు రోజులు అయ్యింది మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళి….ఆ రోజే తిరిగి విశాకపట్నం వచ్చాను….రాగనే చేతనని చుడాలనిపించింది….ఇంటికి వెళ్ళి చూస్తే తలుపులు తాళాలు వేసి ఉన్నాయి…

వెంటనే వచ్చి అమ్మ ని అడిగానుఅమ్మా ఆ పక్కింటి మహలక్ష్మి వాళ్ళు ఎక్కడికెల్లారు అని…

ఓహ్ వాళ్ళా….ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ నాన్న గారికి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యింది అట రా…

గుంటూర్ వెల్లిపొతున్నాం అని చెప్పింది…

ఆ అమ్మయి కి పెళ్ళి కూడా కుదిరింది అట…

అయినా వాళ్ళ నన్న కి ఎమన్న పిచ్చి ఆ ఎమిటి రా

కుందనపు బొమ్మ లాంటి పిల్లను తీసుకెళ్ళి అలాంటి వెర్రి వెంగలప్పకు కట్టబెడుతున్నడు…

ఇదే మాట అడిగాను రా వాళ్ళ ఆవిడని…ఏం చేస్తాం అండీ…కట్నాలు కానుకలు ఇచ్చుకోలేని వాళ్ళము…. అందుకే ఆయన అలా నిర్ణయించారు అన్నది అంటూ చెప్పుకొచ్చింది అమ్మ…

ఆ అబ్బాయి ని నువ్వు చూసావా అని అడిగాను

ఆ చూసానులే రా…నువ్వు వెళ్ళిన తెల్లారే..ఆ పిల్లకు పెళ్ళి చూపులు…ఆ పిల్లవాడు కాస్త మతిస్తిమితం లేని వాడు అట….ఏ పని పాట లేకుండా ఇంట్లోనే ఉంటాడు అట…కాని బాగా ఆస్తిపరులని విన్నానులే..జానకి బాగ నచ్చి….కాని కట్నం లేకుండా చేసుకుంటున్నారు అట…..

వచ్చే మాఘమాసం లోనే పెళ్ళి కాయం చేసుకున్నారు

అయినా ఆ పిల్లకేం రా బంగారం….చిదిమి దీపం పెట్టుకోవచ్చు…. దానికి కట్నం ఎందుకు…. వీళ్ళ అమ్మ వాళ్ళ తోందర కాకపోతేను …అన్నది అమ్మ…జానకి ఆ……

ఆ అమ్మయి పేరు జానకి అట నా అని అడిగాను

అవును రా..ఇన్నాళ్ళు నేను కూడా ఎప్పుడూ అడిగాను కాదుమహాలక్ష్మి అనే పిలిచేదాన్ని….మొన్న వాళ్ళ అమ్మ అంటూంటే విన్నానులే …జానకి అని….

పుట్టాక పెట్టరో…లేక పెట్టకే పుట్టిందో తెలియదు కానిజానకిలో ఉన్న సహనం , ఓర్పు, ఒడుపు అన్ని పునికిపుచ్చుకోని పుట్టింది ……

తన పేరు జానకి అయినా …మరేం ఐనా…నాకు మాత్రం చేతనే…అయినా….

ఏంత ధైర్యం గల పిల్ల రా…. ఆయ్యో ఇలా జరిగిందేమిటే అమ్మయి అని నేను వాపొతుంటే…అలా ఎందుకు అంటారు ఆంటీ…. ఫై వాడు ఎం చేసినా ఎదో ఒక కారణం ఉండే ఉంటుందిఛుద్దాం లేండి ఇందులో ఎం మంచి ఉందో అంటూ నా మాటలను తేలికగా కోట్టి పడేసింది రా అంటూ ముగించింది అమ్మ..

నాకు తెలుసు….చేతన ఇలాంటిదే ఎదో అంటుంది అని…

మల్లెపందరి నీడ లాంటి మనసు తో నాలంటి ఎన్నో పూవులకు బాసటై నిలుస్తుంది

నాలో కలిగించిన స్పందన తో…నన్ను…నావంటి మరెందరినో ముందుకు నడిపించే ధైర్యాని నాకు ఇచ్చింది…..

తను మళ్ళీ రాదు అన్న మాట స్పురణకు వచ్చినా కూడా…నా కంటిలో నుంచి ఒక్క కన్నీటి చుక్క జాలు వారలేదు….

తన తో గడిపిన ఈ కొంత సమయం …జీవితానికి సరిపడా అనుభూతులని మిగిల్చింది…..

మానసికం గా తను ఎప్పుదూ నా వేంటే ఉంటుంది అన్న గట్టి నమ్మకంఏందుకంటే ….తను చేతన గనుక… జీవితంలో ప్రతి నిమిషాన్ని ప్రతి క్షణాన్ని చైతన్యం తో నింపే నా స్నేహితురాలు గనుక

Thursday, June 12, 2008

నేను..మా అమ్మా...మా నాన్నారు









నా భాష ఎవ్వల్లు అర్ధం చేచుకొవట్లేదు…..
ఎం చెప్పినా ఒంట్ నానా అని నా బుగ్గలు కొలికెత్తున్నాలు….
అందుకే మా అత్త కి చెప్పాను…నా కధ లాచిపెట్టు అత్తా అని….
నాతో రండి ….నా కథ చెప్తా
నా పేరు….చిన్నులు…కన్నలు….బంగార్లు…బుజ్జితల్లి…. ఇలా ఎన్నో…
మా నాన్న కి ...అమ్మ కి ..చెరొక పేరే ఉంది…మరి నాకేమో ఇన్ని పెట్టారు
ఒక చారి పిలిస్తే నేను వెళ్ళను కదా …అందుకే నాకు బొల్డన్ని పెత్తారు









యెల్లుండే నాకు పల్లు వచ్చాయి….
కాని మా అమ్మ దగ్గర నాకన్నా ఎక్కువ పల్లు ఉన్నాయి..
మా నాన్నారు కి ఐతే అమ్మ కన్నా ఎక్కువ ఉన్నాయి
మరి నాకేమో నాలుగే ఉన్నాయి….
బాగ దురదగా ఉంది….అందుకే రొజూ నాన్నారు ని అమ్మ ని కొలుకుతున్నాను
ఆమ్మ ఎమో….వద్దు కన్నలు…తప్పు నాన్నా అంతుంది….
నాన్నా ఎమో….. ఎయి…కర్ర ఎది…హన్నా…అంతాదు
ఏవరన్నా నన్ను చిన్నతల్లీ అని ఎత్తుకొగానే వాల్లని కొలికెతున్నాను…
వల్లేమో అమ్మ తో...."అమ్మొ మీ అమ్మాయి బెమ్మ లాచసి అని పితిరీలు చెప్తున్నారు











మలి నేను ఎవలిని కొలకాలి ఇప్పులు??????
ఆకుందాం అంతే ఓలు లేలు….నాకెం తెలియదు…..బైతకి కుదా తీచుకెల్లడు నాన్న










నాన్న నెను లెకుందా ఆచి కి ఎల్లిపొతున్నాడని మొన్న భలే కొపం వచ్చింది అనుకొండి నాకు…
అందుకే మా నాన్న ని బాగ కొత్తెచాను….మా బుడుగు గాడి బాచ లొ అయితే…మా నాన్న కు ప్రయ్వేట్ చెప్పేచా….
నాన్న ఎమో….అమ్మొ…బంగార్లు….లే నాన్నా నా మీద…కొత్తకు నాన్నా అని ఎల్చాదు








ఏం చెయ్యాలి అబ్బా అని అలొచించాను….
నాన్న ఎమో ఎల్చాడు…కొత్తకు నన్ను అని……..
ఆమ్మ ఎమో బొమ్మ తెచ్చి…..ఎగిరి ఎగిరి ఆదించింది నన్నునాకెమో భలె నవ్వొచ్చెచింది








హీ హీ హీ హీ హీ హీనేను నవ్వాగానే...
అమ్మ నాన్న ఎమో చూదు చూదు అమ్మాయి పల్లు చూదు…
ఆమ్మొ అప్పుడే నాలుగు పల్లొచ్చెసాయి చిన్ను కి అని ఒకతే గొల








బొమ్మలిచ్చెచారు నాకు…ఆకొమని…
నెను ఆకుంతున్నానా…ఇంతలోనే అమ్మ వచ్చేచి….
చిన్నులు….ఆం తిందాం రా నాన్నా అని లాగెచింధి నన్ను

















లాను నేను లాను అని నేను చెప్పినా…. అర్ధం చేచుకొకుండా…..
ఎడవకూడదు చిన్ను అంతుంది…
నెనేక్కడ ఎల్చాను???????
ఛీ మా అమ్మ కి నా బాచ అర్ధమే కాదుపిచ్చి అమ్మ…..












భొల్డంత పెలుగన్నం నా పల్లలొకి తోచేచింది


















నీకు చెల్ పొన్ ఇస్తాను…..ఆం తిను అని అమ్మ అంతుంది……
.ఆం మొత్తం మొత్తం తినేచాక….చెల్ లాక్కోని నాన్న కి ఇచ్చేస్తుంది
నాన్నరేమో దాచెస్థాడు…..
అమ్మో చిన్ను పాదు చేచేస్థుంది అని అంటారు













ఇదిగో….ఈ పుతోలో నా పక్కన ఉన్మదే…….మా నాన్నారు…….
నానారికి కుదా నా బాచ రాదు
కాని ముద్ధు పెదతాడు నాకు












నా బాచ ఎవ్వరికి లాదా?ఎవలికైనా వస్తే…మా అమ్మ కి నాన్నారు కి చెప్పండివీల్లతో వేగలేక చస్తున్నాను…ఒకటే అల్లరి ఇద్దరు….ఉకో నాన్నా…ఉకో బంగారం అని










ఉంతాను తాతా……

Tuesday, June 3, 2008

ఉషాకిరణము..నిషాతరుణము


తొలిసంధ్య వేలలో…. తొలిపొద్దు పొడుపులో..తెలవారే తూరుపులో వినిపించే రాగం భూపాలం …..




ఎగిరొచ్చే కెరటం సింధూరం




జీవితమే రంగుల వలయం…దానికి ఆరభం సూర్యుని ఉదయం




గడిచే ప్రతినిమిషం ఎదిగే ప్రతిభింభం




వెతికే ప్రతి ఉదయం దొరికే ఒక హృదయం




అ హృదయం సంధ్యా రాగం…… మేలుకొలిపే అనురాగం




ఈ చిత్రం చుడగానే స్మృతిపధంలో మెదిలిన మాట…పాట… బాలు గళం ….వేటూరి కలం…..అనితర సాధ్యం …అపార మధురం



దిగులుగా విసుకుగా అలసటతతో గడిచిన ఒక రాత్రి నుంచి …మరొక రోజులోకి అడుగు పెట్టే సమయంలో …..ఇటువంటి ఒక చక్కటి చిత్రం కళ్ళ ముందు కదలాడితే….... గత రోజు గ్నాపకాలు మటుమాయం అయ్యి ....రొజు మరింత నూతనోత్సాహంతో మరింత తీయటి అనుభూతితో మొదలవుతుంది




బద్దకం గా పక్క మీద నుంచి లేచి……


అప్పుడే వచ్చేసిన సుర్యుడి మీద కన్నెర్ర చెయ్యటానికి వీధి గుమ్మం లొకి వెళ్ళగానే...


కళ్ళెదురు గా ముగ్గు వేస్తూ కనపడే అమ్మ……


మంచుపొరల మధ్యలొ నుంచి యెర్రటి యెరుపు చొక్కా వేసుకోని.. పనిలొకి వచ్చెస్తున్న సుర్యా రావు……




కుహు కుహు అంటూ ….ఏ చెట్టు కొమ్మ మధ్యనో నక్కి….నాతో పాటు పాడగలరా అని సవాలు విసురుతూ ఉన్న కోయిలమ్మ


పెరడులో ఉన్న గులాబి ఆకుల మీద నిలిచి…అటా... ఇటా…ఏటు పడను??….ఎటు పడినా చేరేది నీ పాదులోకేలే….అంటూ గులాబీలతో ముచ్చటించె మంచుబిందువులు….


ఒక చక్కటి రోజు ……. అతి చిక్కటి కాఫీతో మొదలుపెట్టే నాన్నగారు……


లొపల ఎక్కడి నుంచో సన్నగా వినపడుతున్న ఎం.యెస్.సుబ్బలక్ష్మి గారి వేంకటేశ్వర సుప్రభాతం…..


చిన్నగా వస్తున్న ఆవలింత......…….


గుండెలనిండా గాలి పీల్చుకోగానే అనిర్విచనీయమైన అనుభూతితో నిండిపొయిన ప్రతి అణువు….


అనుభూతులెన్ని ఉన్నా హృదయమొకటే కదా..... అన్న వేటూరి మాటలు గుర్తుకొచ్చి …..చల్లగ నిట్టూర్చే హృదయం…..

ఇన్ని చక్కటి అందాలను ఇచ్చి…వీటన్నిటిని దాచుకునేందుకు ఒక్క హృదయం మాత్రమే ఇచ్చిన కృష్ణ భగవానుడిని మనసులోనే తిట్టుకుంటూ…..రేపు కల్లొకి వచ్చినప్పుడు నిలదీయాలని నిర్ణయించుకొని…….


అడుగు ముందుకు వేస్తూ ...అడుగుల్లో కొండంత ధైర్యాన్ని...మరొక మంచి రొజు గ్నాపకాలని పొదివి పట్టుకుంటూ....మొదలుపెట్టే రోజు....ఇంతకన్నా మంచి ఆరభం ఎముంటుంది గనుక.........

Thanks to my friend Suresh for sharing this wonderful photograph

I take the pleasure of dedicating this piece of work to THE MELODY KING SP Balasubramaniam gaaru on his 63rd Birthday


Sunday, May 18, 2008

సొగసు చూడ తరమా

సొగసు చూడ తరమా.. నీ సొగసు చుడ తరమా
మరునినారి నారి గా మారి మదిని నాటు విరిశరమా

కులుకే సుప్రభాతాలైకునుకే
స్వప్నగీతాలై
ఉషాకిరణము నిషాతరుణము
కలిసె కలికి మేనిగా
రతి కాంతుని కొలువుగా
వెలసే చెలి చిన్నెలలో

సొగసు చూడ తరమా నీ సొగసు చుడ తరమా
మరునినారి నారి గా మారి మదిని నాటు విరిశరమా

పలుకా చైత్రరాగలే
అలకా గ్రీష్మ తాపలే
మదే కరిగితే అదే మధుజరి
చురుకు వరధ గౌతమి
చెలిమి శరత్ పౌర్నమి
అతివె అన్ని రుతువులయ్యే

సొగసు చూడ తరమా.. నీ సొగసు చుడ తరమా
మరునినారి నారి గా మారి మదిని నాటు విరిశరమా

Wednesday, October 31, 2007

సంగీత మేఘం


వయొలిన్ క్లాస్ కొసం అని హైదరబాద్ లొని Airlines కాలని లో ఒకళ్ళ ఇంటికి వెళ్తూ ఉంటాను నేను, మా వయొలిన్ సార్ అక్కడే చెప్తుంటారు మాకు పాఠాలు, అక్కడికి వెళ్ళే ప్రతి సారి ఎదో అనిర్వచనీయమైన అనుభూతి...నాకు కలిగే ఆ అనుభూతి కి ఆ ఆనందనికి అక్షర రూపం ఇస్తే ..ఇలా ఉంటుందేమో .........

“రోడ్ మీద దిగి నడవటం మొదలు పెట్టగానే … నీట్ గా Straight గా ఒక తార్ రోడ్….రోడ్ కి రెండు వైపులా చెట్లు…చాలా పెద్దగా ఏండను కూడా లోపలకి రానీయకుండా విస్థారంగా పరుచుకున్న వాటి కొమ్మలు, ఎటు చూసినా శుభ్రంగా కనపడుతున్న రోడ్లు,గాలి కి ఆ కొమ్మలు అటు ఇటు తప్పుకోగానే, ఆ కొమ్మల మధ్యలో దూరేసి రోడ్ మీద పడుతున్న ఏండ……..

టైం పది కావస్తొంది, ప్రతి ఇంటి ముందు కాస్త చెరిగిన ముగ్గుల మీద గాలి కి అటు ఇటు ఊగుతున్న పున్నాగ పూల చెట్ల నుంచి రాలి ముగ్గుల మీద పడ్డ పున్నాగ పూలు....... వాటి వంటి మీద ఉన్న సువాసనలను నా దాకా మోసుకొస్తున్న గాలి, గుండెలనిండా గాలి పీల్చుకొని నడుస్థుంటే, ఎక్కడి నుంచో సన్నగా వినపడుతున్న ఎం.స్ సుబ్బలక్ష్మి భజగోవిందం, కూరగాయల బండి వాడితో బేరం ఆడుతూ రోడ్కి ఒకపక్కగా నిల్చున్న ఆడవాళ్ళు, రోడ్కి ఒక మూల గా చిన్న ఇస్త్రీ కొట్టు, రేడియో పెట్టుకొని , ఆ గాలి , ఆ సూరీడుతో పాటు తనుకూడా తన పని తాను చేసుకుంటున్న ఇస్త్రీవాడు, పక్కనే ఉన్న అపార్ట్మెంట్స్ పైనుంచి , ఇదిగో ధర్మారావు బట్టలు ఉన్నాయి వచ్చి తీసుకువెళ్ళు, సాయంత్రానికల్లా ఇస్త్రీ చెయ్యాలి, అయ్యగారు ఊరు వెల్లిపొతారు అంటూ అరుస్తున్న ఒక ఇంటావిడ,”ఆ వస్తానమ్మగారు, ఆ 502 వాళ్ళకి బట్టలిచ్చేసి మీ దగ్గరకే వస్తా” అంటూ ఆ ఇస్త్రీవాడి జవాబు.

కొంచం ముందుకు వెళ్ళగానే, ఆదివారం అనందం అంతా మొహల్లో నింపుకొని, ఆ స్కూల్ యునిఫారంస్ ని పక్కన పడేసి , రంగు రంగుల బట్టల్లో, బాట్ బాల్ పట్టుకొని క్రికెట్ ఆడుకుంటున్న పిల్లలు,రాళ్ళని వికెట్స్ గా సర్దుతున్న చిన్న అబ్బాయి……….

ఒక ఇంటి అరుగు ముందు బైకుల మీద గుంపు గా కుర్చొని కబుర్లు చెప్పుకుంటున్న అబ్బయిలు....... వీళ్ళని దాటుకుంటూ నడుస్తుంటే , ఆకలి వేస్తొందోచ్ అంటునట్టు అరుస్తున్న ఒక ఇంటి వారి పెంపుడు కుక్క పిల్ల, వీటన్నింటిని దాటుకుంటూ , గుండెలనిండా ఎదో అనందం నింపుకుంటూ నడుస్తుంటే, గట్టిగా చెవిలో ఎదో సవ్వడి చేస్తునట్టుగా వీచిన గాలి, వయొలిన్ పట్టుకున్న నా చేతికి చల్లగా ఎదో తగిలినట్టు అనిపించి చూస్తే, పైన ఉన్న చెట్టు నుంచి విడిపడి నా చేతి మీద నుంచి న వయొలిన్ మీద పడి నిలిచిన పసుపచ్చ పూవు.

ఇంతటి ఆహ్లదకరమైన వాతావరణం మధ్య మెల్లగా అడుగు పెట్టాను వయొలిన్ క్లాస్ జరిగే ఇంటిలో...... ఇంటిలోకి వెళ్ళగానే ఎదురుగా షోకేస్ లో కనపడ్డ బుల్లి వీణ, గదిలొ ఒక మూల గా చిన్న కొబ్బరి ఆకలుతో బుల్లి కొబ్బరి మొక్క, గాలి కి అటు ఇటు ఊగుతున్న పచ్చటి కర్టన్స్. వెళ్ళి కూర్చొగానే లొపల నుంచి "ఒం నమో నారాయణాయ అంటూ వినపడుతున్న నారయణ మంత్రం…………”

అలాంటి వాతావరణం లో సా రీ గా మా పా దా ని సా అంటోంది నా వయొలిన్, నా చేతిలో………………………
ఈ క్షణం ఇలానే నిలిచిపోతె బాగుండు అనిపిస్తుంది ఏ రొజుకారొజు