ఆనంద తృష్ణ

తెల్లటి పుచ్చపూవు లాంటి వెన్నెలలొ చల్లటి పిల్లగాలుల తాకిడికి ఉయ్యాల ఊగుతునట్టుగా అటు ఇటు కదులుతున్న మల్లె తీగల నడుమ నుంచి తొంగి తొంగి చూస్తునాడు చందమామ,మల్లె పందరి నీడలొ..యమునా తటిలొ నల్లనయ్య కయ్ ఎదురుచుస్తున్న రాధిక లాగా ,తెల్లటి నవారు మంచం మీద పడుకొని రాధకు నీవేరా ప్రాణం ఈ రాధకు నీవేరా ప్రాణం, రాధా హృదయం మాధవ నిలయం ప్రేమకు దేవాలయం అంటు శ్రావ్యంగా పాడుతొంది సుధీర, పక్కనే రొట్లొ గొరింతాకు రుబ్బుతున్న సుధీర తల్లి పద్మావతమ్మ గారు, ఏమే సుధీర అలా పాటలతో కృష్ణుడి మీద ప్రేమ కురిపించటమేన, ఆ మల్లె తీగ కింద అలా పడుకొకపొతే,కాస్త ఆ మల్లెలు మాల కట్టి ఆ నల్లనయ్య మెడలొ వెయచ్చుగదటె అన్నది.
ఊలు దారలతో మెడకు ఉరి బిగించి,గుండెల్లొ సూదులుతో గ్రుచ్చి కూర్చి దండ చేసి, ఆ పూల ఆత్మ ఘొష నడుమ నా కిట్టిగాడికి మాల వేయమంటావా అమ్మా,పువ్వు చెట్టున ఉంటెనె దానికి అందం మనకు ఆనందం ఎమంటావు అంటూ వెనుకగా వెళ్ళి తల్లి మెడ చుట్టు చేతులు వేసి వెనకగా కూర్చుంది సుధీర. అబ్బబ్బా ఈ కృష్ణపక్షాలు,పుష్పవిలాపలు చదివి చదివి మరె పయ్ త్యం పెరిగిపొతొందే నీకు అంటు ప్రేమగా విసుక్కుంది పద్మావతమ్మ. అయ్యో పిచ్చి అమ్మా దాన్ని భావుకత అనాలి అంటూ తల్లి కి ముద్ధు పెట్టి చేతిలోని గొరింతాకును తీసుకొని చేతిలో చుక్క పెట్టుకుంటూ లొపలికి వెళ్ళిపొతున్న తల్లిని చుస్తూ నవ్వుకుంది సుధీర
బోగి మంటల పొగలు దట్టంగా అలుముకుంటున్న వేళ,పక్షుల కిలకిల రావాలు అమ్రుతగానమయ్ వినపడుతున్న వేళ,పాల కుండలతొ గొల్లలు ఎదురువస్తుండగా,పచ్చటి ప్రకృతిని నిలువెల్లా తడిపేసిన మంచు బిందువుల నడుమ,ఎర్రగా పండిన గొరింత పారాణి అయ మెరుస్తున్న పాదాలతొ,గల్లు గల్లు మంటున్న కాలి అందెలతో గడ్డి మీద అడుగులు వేసుకుంటూ చేతిలొ ముగ్గు డబ్బాతొ ముంగిట్లొకి నడిచింది సుధీర.సంక్రాంతి ముగ్గు వేసి దాని మీద గొబ్బెమ్మ పెట్టి,దాని మీద గుమ్మడి పూవు పెట్టి,చెక్కిలికి చేయి ఆనించి ముగ్గు వేపే చూస్తూ మురిసిపొతుండగా కాళ్ళకి సూదులు గుర్చుకునట్టు గా అనిపించి కిందకి చూసింది,మెత్తటి గడ్డిలొనుంచి తన పాదాల గొరింత ని చూసి మయమరిచిపొయి తన అడుగుల్లొ అడుగు వేసుకుంటూ తన వెంటే వచ్చేసిన ఎర్ర చీమలు,ఒక్క అంగలో దూకి లొపలికి పరిగెత్తింది సుధీర,పరుగులొ గల్లు గల్లు మంటున్న తన కాలి పట్టీలు చుస్తుంటే సుధీరకు తన ప్రాణ స్నేహితురాలు కల్పన గుర్తుకువచ్చింది,ఆ పట్టీలు ఎంటే అరచేయి మందాన అంత వెడల్పుగా,చక్కగా సన్నగా చిన్న మువ్వులున్నవి పెట్టుకొక,పయ గా గల్లు గల్లు అంటు అదేదో గంగిరెద్దు మెడలొ మొగే గంటలాగ,అసలు నీ వాలకం ఎంటే,పెద్ద బొట్టు దానికింద మీ రాముల వారి కుంకుమ,చేతినిండా కాశి దారాలు,ఎప్పుడు చూసినా లంగా వోణీలు,ఎల్లప్పుడు నీ చేతిలొ పండే గొరింట,అసలు నీ పేరు మంగళ గౌరి అని పెట్టాల్సింది పొరపాటున సుధీర అని పెట్టారు,గ్రుహినిగా స్థిరపడిపొవాల్సిన నిన్ను ఉద్యొగం చెయ్యమంటూ వదిలేసారు,ఎమన్నా అంటే భావుకత భావుకత అంటావు,చందమామ కధలు భేతాళ కధలు విన్నాను కాని ఈ భావుకత ఎంటే నాకస్సలు అర్ధం కాదు అంటూ విసుక్కునే కల్పన అమాయకత్వం గుర్తుకువచ్చి నవ్వుకుంటూ నిల్చుండిపొయిన సుధీర,ఏమిటే పట్టపగలు ఆ పరధ్యానం,వచ్చి ఇంట్లొ పని చూడు అంటున్న తల్లి పిలుపుకి ఉల్లికిపడి చూసింది,ఒక్క ఉదుటున తల్లి దగ్గరకు వెళ్ళి,అమ్మ రాముడి కంటే నేనే అద్రుష్టవంతురాలిని,ఎలా అంటావేమో,రాముడికి వాళ్ళ అమ్మ అద్దంలొ చూపించిదట చంద్రుడిని కాని మా అమ్మ ఏకంగా నా గుప్పెట్టలోకే తెచ్చేసింది సూర్యుడిని అంటూ ఎర్రగా పండిన అరచేతిని చుపించింది తల్లికి.
సర్లే ఈ మటలకేం కాని వెళ్ళి త్వరగా తయారవ్వు ఆ పెళ్ళి వాళ్ళు బయలుదేరేఉంటారు అంటూ తొందరపెడుతున్న తల్లితో,అబ్బా,అమ్మా ఎదో ఒకటి మీరే చూసి కానిచేయమని ఇంతకమునుపే చెప్పా కదా మళ్ళి ఎమిటిదంతా అంటూ తన చిరాకును ప్రదర్సించనారంభించింది.అలా అంటే ఎలానే వెళ్ళు త్వరగా అంటున్న పద్మావతమ్మ గారి మాటలువిని ఎంటట ఎమంటొంది అని వినిపించింది ఒక గొంతుక,విశ్వామిత్రుడిలొని కొపం,ధర్మరాజు లొని నిజాయతి,శ్రీకృష్ణదేవరాయలు లొని గాంభీర్యం కలగలిపిన మహొన్నత వ్యక్తిత్వం అని సుధీర ఎప్పుడూ గర్వించే తన తండ్రి సుధాకరరావు గారి గొంతు అది.ఏబ్బే ఎంలేదు నాన్నగారు,ఇదిగో వెళ్తున్నా అంటూ మేడ మీద తన గదిలొకి వెళ్ళిపొయింది సుధీర, ఛా ఎంటి నాన్నగారు పెళ్ళి పెళ్ళి అంటూ నా ప్రాణాలు తోడేస్తున్నారు,అబ్బాయిలా అన్నా పుట్టాను కాదు ఆజన్మాంతం అస్కలిత బ్రహ్మచారిగా మిగిలిపొదును అని వాపొతూ,మనసు మార్చుకొటానికి సంగీతానికి
పని చెప్పింది,మనసున మల్లెల మాలలూగెనే కన్నుల వెన్నెల డొలలూగెనే అంటూ సన్నగా వస్తున్న భానుమతి గారి గొంతు వింటుంటే ఎక్కడలేని ప్రశాంతత,కళ్ళు మూసుకొని అలా వెనుకగా వాలి కుర్చిలో కుర్చున్న సుధీరకు క్రిష్ణశాస్త్రి గారి సాహిత్యం వింటుంటె చాలా హాయిగా అనిపించింది,శాస్త్రిగారి కవితలు ఒక్కొక్కటిగా జ్ఞప్తికివచ్చాయి
"సౌరభము లేల చిమ్ము పుష్పవ్రజంభు?
చంద్రికల నేల వెదజల్లు చందమామ?
ఏల సలిలంబు పారు?గాడ్పేల విసురు?
ఏల న హృదయం ప్రేమించు నిన్ను?"
ఆహా ఎంత చక్కటి ఊహ,ఎలా అయనా గుండెలొతుల్లో నుంచి పొంగి వచ్చే ప్రేమాద్రత భావనాబలం ఆయన కలానికి గొప్ప కళ అనుకుంటూ సంగీతం వింటూ మయమరిచిపొతున్న సుధీర అలొచనలకు అద్దుకట్ట వేస్తూ వినిపించింది పద్మావతమ్మ గారి గొంతు.ఎమేవ్ సుధీర కిందకిరా వళ్ళు వచ్చెసారు అంటూ,కిందకి వెళ్ళిన సుధీరచేతికి కాఫీ ట్రే ఇచ్చి ముందుగదిలొకి పంపింది పద్మావతమ్మ,వచ్చిన అతిధులకు కాఫీ అందిస్తూ ముందుకు నదిచింది సుధీర,"వద్దండి నాకు కాఫీ తాగే అలవాటు లేదు"అంటూ సున్నితంగా తిరస్కరించాడు కార్తీక్,కళ్ళు పయ్ కి ఎత్తి చూడబోయి చూడకుండానే ఆగిపొయింది,చట్టుక్కున కళ్ళు కిందకు దించేసింది,తన స్నెహితురాలు కల్పన మాటలు గుర్తుకువచ్చాయి,కల్పన ఆ అర్ధచంద్రుడిని చుస్తే నీకు ఎమీనిపిస్తొందే?ఏమోనమ్మా నాకు మాత్రం సగం కొరికేసిన అప్పడము ముక్కలాగ ఉంది,అయనా చక్కగా లొపల ఫ్యాను వేసుకొని పడుకుందామే అంటె

Paper meeda aythe poorthi chesanu kaani, net loki update cheyyaledhu.. Twaralone chesthanu.. antharayaniki chinthisthunnam ( ;) ma dd1 paribbashaloo)