త్వరగా కానీయరా బాబు,నీకు సెండాఫ్ ఇచ్చివచ్చి మళ్ళి నేనొక కునుకేయాలి,అసలే రెపు పొద్దున్నే మీటింగ్ ఎడ్చింది ఆఫీస్ లో అంటూ బద్దకంగా మంచం మీద దొర్లుతున్నాడు ఆకాష్,ఒరేయ్ మన పార్ధు గాడు వెల్లిపొతున్నాడని నీకు కొంచం కూడా బాధ లేదారా,వాడ్ని నువ్వు మిస్ అవ్వవా ఆకాష్ అంటున్న అరవింద్ వంక చూస్తూ,స్వామి మనకి మిస్ లు గిస్ లు జాంతానహీ,అయినా వాడు హ్యపీ గా ప్రియని పెళ్ళి చేసుకొని అనందంగా,య్.స్ వెళ్తూంటే మధ్యలొ నీగొడవేంటి రా,అవన్నీ కాదులే కాని,ఇదిగో బాబాయి,నువ్వు వెళ్ళాక నన్ను కూడా లాగేయరా,చచ్చి నీ కడుపునపుడతా అంటూ ఒళ్ళువిరుచుకుంటూ లేచి కూర్చున్నాడు ఆకాష్,ఇవేమి పట్టనట్టు ఏవో బ్యాగులు సర్దుకొవటంలో నిమగ్నమైపొయాడు పార్ధసారధి. ఇదిగో కందిమెట్ల సత్య వీర వెంకట పార్ధసారధి తమరితొనే సార్ మాట్లాడుతొంది అంటూ అరుస్తున్న ఆకాష్ గొంతు విన్న పార్ధు, ఆ ఎంటిరా చెప్పు వింటున్నాలే అన్నాడు కాస్త విసుకుగా,ఆ గొంతులొని చిరాకు గ్రహించి, ఆ అంతేలేరా ఇప్పటిదాకా నువ్వేం చెప్తే అదే వింటా అన్నావ్,ఇప్పుడు ఆ చెప్పు వింటాలే అంటున్నావ్,రేపు ఎంటిరా నీ మాట వినేది అంటావ్,నీకు నేను మిస్టర్ మల్లన్నలా కనపడుతున్నానా ఎంటిరా వెధవ,అంటూ కోపంగా పార్ధు వంక చూస్తూ కూర్చున్నాడు ఆకాష్,ఇది విన్న పార్ధసారధి చేతిలోని పనిని ఆపేసి మరీ,"ఈ మిస్టర్ మల్లన్న ఎవరురా అకాష్??" అంటూ కుతూహలంగా అడిగాడు పార్ధు.ఆ ఎవడోలే మా బామ్మ చెప్తూంటుంది,"ఏరు దాటేదాక ఒడ మల్లన్న మల్లన్న అంటారు,దాటేసాక బొడి మల్లన్న అంటారు" అని,ఆ సామెతలొని కాండిడేట్లే ఈ మిస్టర్ మల్లన్న అంటూ నొట్లో ఉన్న బత్తీని వెలిగించేందుకు అగ్గిపెట్టకయ్ వెతుకులాటలో నిమగ్నమైపొయాడు ఆకాష్.
ఇదిగో కందిమెట్ల సత్య వీర వెంకట పార్ధసారధి తమరితొనే సార్ మాట్లాడుతొంది అంటూ అరుస్తున్న ఆకాష్ గొంతు విన్న పార్ధు...ఆ ఎంటిరా చెప్పు వింటున్నాలే అన్నాడు కాస్త విసుకుగా,ఆ గొంతులొని చిరాకు గ్రహించి, ఆ అంతేలేరా ఇప్పటిదాకా నువ్వేం చెప్తే అదే వింటా అన్నావ్,ఇప్పుడు ఆ చెప్పు వింటాలే అంటున్నావ్,రేపు ఎంటిరా నీ మాట వినేది అంటావ్,నీకు నేను మిస్టర్ మల్లన్నలా కనపడుతున్నానా ఎంటిరా వెధవ....అంటూ కోపంగా పార్ధు వంక చూస్తూ కూర్చున్నాడు ఆకాష్,ఇది విన్న పార్ధసారధి చేతిలోని పనిని ఆపేసి మరీ,"ఈ మిస్టర్ మల్లన్న ఎవరురా అకాష్??" అంటూ కుతూహలంగా అడిగాడు పార్ధు.ఆ ఎవడోలే మా బామ్మ చెప్తూంటుంది,"ఏరు దాటేదాక ఒడ మల్లన్న మల్లన్న అంటారు,దాటేసాక బొడి మల్లన్న అంటారు" అని,ఆ సామెతలొని కాండిడేట్లే ఈ మిస్టర్ మల్లన్న అంటూ నొట్లో ఉన్న బత్తీని వెలిగించేందుకు అగ్గిపెట్టకయ్ వెతుకులాటలో నిమగ్నమైపొయాడు ఆకాష్.
హ్ చ్1 చేయించమని చెప్పాను కదరా,ముందు ఆ హ్ చ్1 ప్రాసెస్సింగ్ పూర్తి చేయించరా అప్పుడు చుద్దాం అంటూ హడావిడిగా ఫొనె నంబర్ల పుస్తకం ఒక చేతిలో,సెల్ల్ ఫొనె ఒక చేతిలో పట్టుకొని చాలా హడావిడి గా నంబర్లు నొక్కుతూ ఉండిపొయాడు పార్ధ సారధి,ఏంటి రా అప్పులవాళ్ళకా ఫొనెలు అంటున్న అకాష్ తొ అరవింద్ "వాడికి అప్పుచేయాల్సిన ఖర్మేమిటి రా,రెండు చేతులా సంపాదించాడు,అమేరికా లోనే రెండు ఇల్లు కొన్నాడు,హైదరాబాద్ లొ ఉన్న దాదాపు అన్నీ ఖరీదయన ప్రదేసాల్లో ప్లాట్లు కొన్నాడు,బెంజ్ కార్,హొండా సిటీలు... ఇన్ని ఉన్న వాడికి అప్పుచేయాల్సిన అవసరం ఎందుకుంటుంధి నీ వెధవ ప్రశ్న నువ్వు నూ" అంటూ విసుకున్నాడు.
అబ్బా చా చెప్పొచ్చావులే... అప్పులవాళ్ళు అంటే నా ఉద్దేశ్యం వీడు అప్పు ఇచ్చిన ,వీడి దగ్గర అప్పు పుచ్చుకున్న వాళ్ళు అని, అంటూ చేతిలో ఉన్న టీ.వీ రెమొట్ ను అరవింద్ మీదకు విసిరాడు.
వెంటనే పక్కన ఉన్న స్టీల్ గ్లాస్ అందుకొని ఆకాష్ మీదకు విసిరడు అరవింద్, "ఒరేయ్ ,త్రుటిలో తప్పింది రా,కొంచెం ఉంటే కన్ను పొయెది రా,అసలే అమేరికా పెళ్ళికొడుకుని కాను,ఇంకా కన్ను కూడా పొతే ఎవరూ పిల్లను ఇవ్వరు రా, పెళ్ళి పెటాకులు లేక నీ ఇంటికే వచ్చి సెటిల్ అయిపొతా,నాకు సేవలు చేసుకుంటూ నీ జన్మ తరింపచెసుకొవాల్సి ఉంతుంది అంటున్న అకాష్ వాక్ప్రవహానికి అడ్డు కట్ట వెస్తూ,"ఒకే గయ్స్ లెట్ స్టార్ట్" అన్నడు పార్ధ సారధి. ఎంటి రా బబాయి అప్పుడే అయిపొందా నీ అప్పులవాళ్ళ ఫొనెలు అంటూ లేచి నిల్చున్నడు అకాష్."అప్పులవాళ్ళు కాదు రా,తెలిసిన వాళ్ళందరికి చివరి సారిగా ఫొనె చేస్తున్నాను రా.." అంటూ బ్యాగ్ అందుకొని బైటకు నదిచాడు పార్ధసారధి. ఆ మాటలు చెవిన పడగా,డిక్కిలో సామాన్లు సర్ధుతున్న అరవింద్ కి ఒక్కసారిగా చిన్న ఉలికిపాటు.
అదేంటి రా చివరిసారిగా అంటున్నావ్,అంటే మళ్ళీ రావా ఇండియా అని ప్రశ్నించాడు."ఎముంది రా ఇండియాలో పదే పదే రావటానికి.అయినా ఇక్కడ ప్లాట్స్ సంగతి,నా పేరు మీద ఉన్న ఇంటి అద్దెల సంగతి చూసుకొవటానికి బ్రోకర్ ని పెట్టాను. నెల నెల అతను ఎలాగూ దభ్భులు కలక్ట్ చేసి అకౌంట్లో వేసేస్తాడు, ఇంక దిగులే లేదు.అయినా అక్కడ
అంత బిజీ లైఫ్లో ప్రతి సారి ఇండియా రావటం చాలా ఇబ్బంది రా" అంటూ బ్యాగ్లు అన్నీ మెల్లగా లొపల పెట్టెసాడు పార్ధ సారధి. కార్ బయలుదేరింది.డ్రైవింగ్ చేస్తున్న పార్ధుతో ఎవో కబుర్లు చెప్పటంలో నిమగ్నమైపొయాడు ఆకాష్.ఎదో తెలియని బాధను అనిచివేసే ప్రయత్నం చేస్తూ అటు నుంచి అలొచనా ప్రవాహన్ని పక్కకు మరల్చే ప్రయథ్నం చేస్తూ కిటికిలో నుంచి బైటకు చూస్తూ కుర్చునాడు అరవింద్.అరవింద్ దిగాలు మొహన్ని చుసిన అకాష్, ఒరేయ్ పార్ధు.. నువ్వు వెళ్ళిపోతున్నావని మన అరవిందం గాడు కళ్ళ నీళ్ళు పెట్టెసుకుంటునాడురొయ్, నేను చేప్పనా వీడు అమ్మయి లా పుట్టాల్సింది పొరపాటున అబ్బయి లా పుట్టాడు అని అంటూ పక పక నవ్వేస్తుండగా, అరవింద్ ని చుస్తూ పార్ధ సారధి
"ఎందుకు రా అంత భాధపడతావు,బీ ప్రాక్టికల్ అండ్ నౌ చీర్ ఉప్ మన్" అంతూ అరవింద్ ను మములు స్థిథి కి తెచ్చె ప్రయ్థ్నం
చెసాదు. ఆ మాతలు విన్న అరవింద్, "బాధ నా గురించి కాదు రా, మీ అమ్మ నాన్నల గురించి. వాళ్ళని అలా వదిలేసి వెళ్ళటం భావ్యం కాదు రా,
అలొచించు ఒకసారి అన్నాడు."ప్రతి దానికి ఇలా సెంటిమెంటల్గా అలొచిస్తే ఏలా రా...లైఫెలో ముందుకువెళ్ళాలంటే ఇలాంటివి తప్పదు,ప్రాక్తికల్ గా ఆలొచించి చూడరా నీకే అర్దమౌతుంది"అంటూ ఇక తాను చెప్పటానికి ఎమీ లేదు అనట్టు గా ఆ సంబాషణను అక్కడితో ఆపేసాడు పార్ధసారధి.
నిశబ్ధం తాండవిస్తున్న ఆ స్తితిని మార్చే ప్రయత్నం చేస్తూ..ఆకాష్ అరవింద్తో, "ఖుచ్ పానే కేలియే కుచ్ కొనా పడ్తా హై" అన్నాడు వెనకటికి ఎవడో హిందీ ప్రబుద్ధుడు,"కుండ నిండుగా ఉండాలి పిల్లాడు గుండులా ఉండాలి" అన్నాడట ఎవడో నీలాంటి పనికిమాలిన పాపారవు,డబ్బు కావలంటే మరి దేశం కాని దేశం వెళ్ళాలమ్మా అన్నాడు. ఆకాష్ మాటలకి కొపంతో అరవింద్,"అంటే డబ్బే జీవిత పరమావధా...నీ జన్మ కారణమే డబ్బు సంపాదనా? అన్నడు ఆవేశం గా.."
ఔను రా మేము కారణజన్ములమే,మా జన్మ కారణం డబ్బే అంతేకాదు నేను సార్దకనమధేయుడిని కుడా కావాలని చిన్నప్పుడే మా వాళ్ళు నాకు ఆకాష్ అని పేరు పెట్టారు,విమానంలో ఏక్కి ఆకాశంలో ఎగిరి డబ్బు సంపాదించాలి అని..కాబట్టి పార్ధూ గాడే కాదు నేను కుడా త్వరలోనే హ్ చ్1 చేయించుకొని అమెరికా వెళ్ళి అక్కడే స్థిరపడిపొతా,అయినా ఎడో పెద్ద నీకొక్కడికే కన్నవాళ్ళ మీద ప్రేమ దేశం మీడ అభిమానం ఉన్నట్టు ఓ తెగ లెక్చర్లు దంచేస్తున్నావ్,నువ్వేం వేలగబెడుతున్నావొయ్ ఇక్కడే ఉండి,లేచమా తిన్నమా పడుకున్నమా అన్నట్టు గడిచిపొతుంది ఇక్కడ జీవితం,ఒక ఎదుగు బొదుగు లేకుండా,అంతే గా లేక ఏమన్నా మార్పు ఉందా??అంటూ సూటిగా ప్రశ్నించాడు ఆకాష్,ఆవేశంతో ఊగిపొతున్న అరవింద్ ఆకాష్ వైపు చుస్తూ.."నేను ఇక్కడ ఉండి ఎమీ వెలగబెట్టట్లెదు,లేచామా తిన్నామా పడుకున్నామా అనే చందాన గడుపుతున్న నిజమే కాని నాకొసం, కేవలం నాకొసమే బ్రతుకుతూ నా గురించే ఆలొచిస్తూ,ఇన్నళ్ళు నిత్యం నా గురించే స్రమిస్తూ,నా కాళ్ళ మీద నేను నిలబడగలిగే అంతటి వాడిని చేసి,నా కోసం కళ్ళళ్ళొ ప్రాణాలు పెట్టుకొని ఉన్న మా అమ్మ నాన్నకు మాత్రం బొల్డంత ఆనందాన్ని,సుఖాన్ని అందివ్వగలుగుతున్నా,ఆ సుఖం డబ్బు తెచ్చింది కాదు,నేను నిత్యం వాళ్ళ కళ్ళ ముందే తిరుగటం వల్ల వచ్చిన సుఖం" అన్నడు.
ఈ సంబాషనంతా వింటున్న పార్ధ సారధి కి ఈ గొడవ ఎటు దారితీయబొతోందో అని భయం బిగ్గరగా, ఒరేయ్ ఎవరో వెలేసినట్టు అలా అంత దూరాన నిల్చుండిపొయావేమిటి రా అంటూ అరిచాడు,ఆకాష్ మాటలకు బదులుగా "వినపడిండి కాని నాకు ఇంకా కొపం తగ్గలేదు" అనే భావం తొనికిసలాడే లాగా ఒక చూపు చూసి మల్లీ చటుక్కున మొహం వేసి,ఈ రాబొయే ప్రళయాన్ని ఆపాల్సిన బాధ్యత తన మీదే ఉన్నది గావున
ఒరేయ్ ఇక ఈ టాపిక్ వదిలేయండి,ఏర్ పొర్ట్ వచ్చేసింది అంటూ కార్ ను ఆపాడు. పార్ధసారధి కార్ నుంచి దిగగానే,ఆత్రుతగా అటుగా పరుగులాంటి నడకతో వచ్చారు,అతని తల్లి తండ్రి,పార్ధు వాళ్ళ ఒక్కగానొక్క కొడుకు,కూతురు ఉన్నా,ఆడపిల్లలు ఆడపిల్లలే కాని ఈడపిల్లలు కాదుగా, ఎనాటికన్నా తమను చూసుకునే నాధుడు దిక్కు కొడుకే గా అంటూ ఉంటారు పార్ధు తండ్రి భాస్కర రావు గారు,ఇప్పుడు ఆ దిక్కు,ఎన్నో దిక్కులు దాటి వెల్లిపొతొందని కాబొలు ఆ ఆదుర్ధా...
"ఆ ఈ సామాన్ల్లన్నీ దించండి అంటూ హడావిడిగా అటు ఇటు తిరిగేస్తున్నరు,భాస్కరం గారు"
దిగాలు మొము తో ఎమీ చేయ్యలేని నిస్సహాయ స్తితి లో,పరిస్థితులను జీర్నించుకునే సంగ్రామంలో కొట్టు మిట్టాడుతూ మౌనంగా ఒక పక్కగా నిల్చొని భర్త చేసే హడావిడి అంతటిని తిలకిస్తూ ఉండి పొయింది,భాస్కరం గారి భార్య సుశీలమ్మ.
ఓరెయ్ పార్ధు ఇదిగో రా నీ సామనంతా ఇక్కడ పెట్టెసాం,ఇంకా చెక్ ఇన్ అవ్వటానికి గంట సేపు ఉంది,కాబట్టి ఈ లొపల ఒకసారి బాగా ఆలొచించుకో, నాకు నువ్వు ఏమన్నా బాకీ గాని లేక ఇవ్వాలని అనుకొని ఇవ్వకుండా మర్చిపొయిన బహుమతులు గాని ఉంటే గుర్తుకొస్తాయి అంటూ తన సహజ ధొరనిలో మాట్లాడుతూ ఉండగా,పక్కనే దిగాలుగా, మరి కాస్త కోపంగా నిల్చున్న అరవింద్ వైపే చుపిస్తూ ఆకాష్ కు సైగ చేసాడు పార్ధసారధి.అరవింద్ ని చుస్థూ ఆకాష్,హు!!, వీడు మళ్ళీ అలక పానుపు ఎక్కాదురొయ్... నేను చెప్పానా మనవాడు జస్ట్ మిస్స్ రా లేకపొతే ఎంచక్క అమ్మాయి లా పుట్టెవాడు,అలా ఐనా నాకు ఒక గర్ల్ ఫ్రండ్ దొరికేది అంటూ..అరవింద్ కు వినపడేలా
బిగ్గరగా, ఒరేయ్ ఎవరో వెలేసినట్టు అలా అంత దూరాన నిల్చుండిపొయావేమిటి రా అంటూ అరిచాడు,ఆకాష్ మాటలకు బదులుగా "వినపడిండి కాని నాకు ఇంకా కొపం తగ్గలేదు" అనే భావం తొనికిసలాడే లాగా ఒక చూపు చూసి మల్లీ చటుక్కున మొహం తిప్పేసుకున్నడు అరవింద్.హు వీడు ఇప్పుడప్పుడే లైన్ లోకి రాడు కాని పద రా, ప్రియ వాళ్ళంతా అక్కడ మనకోసమే ఎదురుచుస్తున్నారు,ఒరేయ్ నిన్ను అల్లుడిగా చేసుకోవటానికి మొదట్లో ఒప్పుకొకపొయినా, ఇప్పుడు లైన్లో కొచ్చేసాడు రొయ్ మీ మామ,అటు చూడు నీ వైపు ఎలా చుస్తున్నడో,ఔనులే పిల్లనిచ్చాడు గా ఇక ఏ అడ్డగాడిదనైనా గౌరవించక తప్పదు గా పాపం మామలకి అంటూ,ఎక్కడా పార్ధు కి తిరిగి జవాబు చెప్పే ఆస్కారమే ఇవ్వకుండా,ప్రియ ఉన్న వైపుకి నడిచాడు,ఆకాష్ ని చూస్తూనే ప్రియ,బాగున్నార ఆకాష్ గారు,చాలా థాంక్స్ అండి మీ అందరు లేకపొతే మా పెళ్ళి అయ్యెదే కాదు అంటూ పలకరించింది
రండి మా అమ్మా వాళ్ళని పరిచయం చేస్తా అంటూ వెనకకు తిరిగింది,ప్రియ ని అనుసరిస్తూ నడుస్తున్న ఆకాష్ కు,ఎదురుగా నడిచి వస్తున్న మనిషి ని చుస్తే ఎక్కడో చూసినట్టు జ్ణాపకం రాగా,వస్తున్న ఆ మనిషి వైపే చూస్తూ తన వేగాన్ని కించిత్ తగ్గించి నడుస్తుండగా చటుక్కున్న జ్ణాపకం వచ్చింది,అహను ధర్మజ,ఆకాష్ బాల్యమిత్రుడు.
ఒరేయ్ ధర్మజా అంటూ పిలిచేసాడు,ఆనందం ఆశ్చేర్యం కలగలిపిన కంఠంతో..అటు గా వెళ్తున్న ధర్మజ,అనుమానం గా ఆకాష్ వైపు చూస్తూ నిల్చుండిపొయాడు.....ఒరేయ్ నేను రా ఆకాష్ ని అంటూ తనని తాను పరిచయం చేసుకున్నడు ఆకాష్,గుర్తుపట్టిన ధర్మజ వేంటనే ఒక పొలికేకపెట్టినంత పని చేసి వేంటనే తమ చిన్ననాటి సంగతులు,అప్పటి స్నేహితుల గురించి ఎకబికిన మాట్లాడేసుకొని,అప్పుడు,కాస్త ఊపిరి పీల్చుకున్నారు,బొల్డంత సామన్లతో ఉన్న ధర్మజని చుస్తూ ఆకాష్,"ఒరేయ్ ఎక్కడికి రా వెళ్తున్నవ్,లేక ఎక్కడనుంచన్నా వస్తున్నావా" అంటూ ప్రశ్నించాడు,"ఔను రా,ఆస్త్రేలియా వెళ్తున్నను,కంపెనీ పని మీద,ఒక సంవత్సరం ఉండి వచ్చేస్తాను" అంటూ జవాబు చెప్పడు,మీ పని బాగుందిరా హాయిగా అలా అలా ఏగిరి వెల్తున్నరు అంటూ నీరసం గా కూలబడ్డాడు ఆకాష్,ఒరేయ్ నీకు అంతగా రావాలని ఉంటే చెప్ప రా,మా కంపెనీలో కాళీలు ఉన్నాయి,ఎలాగు నువ్వు ఏం.సీ.ఏ చేసా అంటున్నావ్,పైగా నీకు మూడేళ్ళు ఉద్యొగం చేసిన అనుభవం కూడా ఉంది కాబట్టి,వెంటనే నీకు మ కంపెనీలో ఉద్యొగం వస్తుంది,అసలు నీలాగా వేరే దేశాలు వెళ్ళి రావాలి అనుకునే వాళ్ళకి ఇది చాల మంచి అవకాశం రా అంటూ ఉత్షాహంగా చెప్పుకొచ్చాడు ధర్మజ
ఇదంతా వింటూ ఉన్న ఆకాష్,కాస్త నిరుథ్సాహంతో,అలా కాదు రా నాకిలా ఒక సంవత్సరం రెండు సంవత్సరాలు కాదు,పుర్తిగా అక్కడే స్థిరపడాలని కోరిక అందుకనే పర్మనెంట్ వీసా కోసం ప్రయత్నిస్తున్న,ఏది ఆ ప్రయత్నాలు ఎవి ఒక కొలిక్కి రాలెదు,అన్ని ఫార్మాలిటీస్ అయితే పూర్తి అయిపొయయి అన్నడు,ఆ మాటలకి ధర్మజ,"సరేలేరా నీ ప్రయత్నం నువ్వు చేయ్యి,కాని ఎప్పుడన్నా మనసు మార్చుకొని ఒక సంవత్సరానికన్నా సరే చాలు వేళ్ళి వస్తా అనుకుంటే గనుక ఇదిగో నా విశిటింగ్ కార్డ్,ఇక్కడ నన్ను కాంటాక్ట్ చెయచ్చు" అని ఆకాష్ చేతిలో ఒక కార్డ్ పెట్టాడు,దాని వైపు చుస్తూ ఆకాష్, మనసు మార్చుకోవటమా ఆస్కారమే లేదు రా,మనసంతా ఒకటే కోరిక నిండిపొయి ఉంది రా,అబ్రాడ్లో స్థిరపడతం అంతే.ఐఅన సరే నిన్ను పలకరించటానికన్న ఉపయోగ పడుతుందిలే ఇది అంటూ జేబులో పెట్టుకున్నడు ధర్మజ ఇచ్చిన విశిటింగ్ కార్డ్ ను.
సరే రా మరి నేనిక బయలుదేరతాను,అమ్మా వాళ్ళంతా అక్కడ నిల్చున్నారు అంటూ ముందుకు నడిచాడు ధర్మజ,ఒహ్ ఔనా ఒక్క నిమిషం ఉండరా నేను నీతో వస్తా అంటూ, తన కోసం ఆగి నిల్చున్న ప్రియ వైపు చుస్తూ..ప్రియా నువ్వు వెల్తూ ఉండు,నేను ఇప్పుడే పది నిమిషాల్లో వచ్చేస్తాను అంటూ ధర్మజ వైపు పరిగెట్టాడు,
ధర్మజ తల్లిని పలకరించాడు,అతని తండ్రి పొయి ఇప్పటికి పదేళ్ళు,ఎడుస్తున్న తల్లిని ఒదారుస్తూ,"అబ్బా ఒక్క సంవత్సరమే కదా అమ్మా వచ్చేస్తగా మళ్ళీ" అంటూ ఉండగా,సంవత్సరమే అని ఎంత తేలికగా చెప్పేస్తాడో చూడు బాబు అంటూ ఆకష్ వైపు చుస్తూ,మీ పిల్లలకు సంవత్సరకాలం ఇట్టే తిరిగివస్తుంది,కాని నాకలా కాదు బాబు అంటూ ధర్మజ ను పట్టుకొని,ఒరేయ్ ఒక నెళ్ళాళ్ళో వచ్చేయిరా,నిన్ను చూడకుండా నేను ఉండలేను రా అంటూ ఎడుస్తూ కొడుకుని వాటేసుకుంది. సరే సరే అలాగే వచ్చెస్తా కాని ముందు నువ్వు ఆ ఎడుపు అపేసి నన్ను నవ్వుతూ పంపు అంటూ,డ్రైవర్ ను పిలిచాడు,"దాసు అమ్మని జాగ్రత్త గా చుస్కో,ఏమి కావలన్నా తెచ్చిపెట్టు,అమ్మ కి ఎలాంటి లోటు ఉండకూడదు,అర్దం అయ్యింది గా,మీ ఆవిడని పడుకోమను అమ్మ కి తోడుగా,నేను తిరిగి వచ్చాక నీ జీతం పెంచుతా కాని అమ్మని జాగ్రత్త గా ఏ లోటు రాకుండా చుసుకుంటేనే,అంటూ చిన్న పిల్లవాడికి చాక్లెట్ ఆశ చుపించి అక్షరాలు దిద్దించినట్టు చెప్పుకొచ్చాడు ధర్మజ.ఒరేయ్ నువ్వు లేకపొవటమె రా నాకుండే పెద్ద లోతు..ఆ లోతు నువ్వు గాక వెళ్ళందరూ ఎలా తీరుస్తారు రా అంటున్న తల్లిని అనునయిస్థూ,
ఆకాష్ దగ్గర శెలవ తీసుకున్నడు ధర్మజ.లోపలికి వెళ్ళిపొతున్న ధర్మజనే చూస్తూ ఎడుస్తూ ఉన్న ఆవిడను ఒదార్చేందుకు వ్యర్ధ ప్రయత్నం చేస్తూ,ఆవిడను కార్లో కూర్చోబేట్టి,ఆవిడ వేళ్ళెదాక అక్కడే నిల్చోని ఉండిపొయాడు ఆకాష్,
ఎదో తెలియని బాధ గుండెల్లని మెలిపెట్టుతునట్టు గా ఉంది ఆకాష్ కు,ఆ బాధ ఎంతో సరిగ్గా తనకే అర్ధం కాలెదు,బహుసా ఆ తల్లి కన్నీళ్ళు తన గుండెలో ఆ బాధ జనించటానికి కారనభూతమేమో....అలోచిస్తూ పరధ్యానంగా పార్ధు ను దాటి వెళ్ళిపొతుండగా...ఒరేయ్ ఇటు రా అంటూ బిగ్గరగ పిలిచాడు పార్ధు. తేరుకొని,వెనక్కు వచ్చాడు ఆకాష్,ప్రియ ఆకాష్ కు తన తల్లి తండ్రుల్లుని పరిచయం చేసింది,వళ్ళని పలకరించాడు ఆకాష్,ఇంతలోనే ఒక పెద్దావిడ,నడవలేక నడవలేక నడుసుతూ,వార్ధక్యం తెచ్చిన నొప్పులన్నీఇబ్బంది పెడుతుండగా బొల్డంత శ్రమతో కూడిన అడుగులతో తమ వైపే వచ్చింది,ఆవిడ ప్రియ స్నేహితురాలు సరళ కు తల్లి గారు,తమ మనవడికి మొదటి పుట్టినరొజుకొసమయ్ తను తీసుకున్న బట్టలు ప్రియ చెతికిచ్చి అమెరికాలో ఉన్న తన కూతురుకి చేరవేయాలని వచ్చారు,రాగానే ప్రియను నవ్వుతూ పలకరించారు,క్షేమ సమచారాలు కనుక్కొని,చేతిలో ఉన్న ప్యాకేట్ ను ప్రియ కి అందిస్తూ,తెలంగాణా మాండలికంలో,ఇది ఎత్తకబొయి నా బిడ్డ కీయమ్మా,మంచిగున్నామని చెప్పు అంటూ ఎర్రబడ్డ కళ్ళ నుంచి ఎప్పుడేప్పుడు బైటకి వద్దమా అని సిద్దం గా ఉన్న బాధప్రవాహన్ని చుపుడు వేలుతో ఆపే ప్రయత్నమేదో చేస్తూ ఉంది ఆవిడ,అయ్యో ఉరుకొండి ఆంటీ... ఎందుకు ఎడుస్తారు,నేను చేప్తా లేండి సరళ కు అంటూ ఆవిడ చేయి ని అందుకుంది ప్రియ,ప్రియ మాటలకి ఇక మేము ఆగలేము అంటూ బైటకి వచ్చేసాయి ఇప్పటిదాకా దాగుడు ముతలు ఆడుతున్న కన్నీళ్ళు,"ఆంటీ మంచిగుంది,నిన్నేం పరేషాన్ గావద్దంది అని చెప్పు బిడ్డా,బుడ్డొడికి ఇయి పంపినానని చెప్పు,నేను ఈడ నిలవలేను గాని పొయొత్తా బిడ్డా" అంటూ ప్రియ మాట కొసం ఎదురుచుడకుండానే తిరిగి వెళ్ళిపొయింది ఆవిడ,పక్కనే ఉన్న ఆకాష్ మదిసముద్రము లొ మరలా ఒక రాయి పడ్డట్టు అయ్యింది,మళ్ళీ ఆవేదనపు అలలు,వాటి నుండి తనలో పొంగుతున్న ఆలొచనల తెరలు.... మనసు మార్చుకోవటానికి పార్ధు కోసం వెతికాడు,పక్కనే ఉన్న పార్ధు దగ్గరకు వెళ్ళి,పార్ధు మీ నాన్న గారు ఎరిరా చాల రొజులు అయ్యింది కలిసి అంటూ అడిగాడు ఆకాష్, అదిగో రా అక్కడే నిల్చున్నారు అంటూ భాస్కరం గారి వైపు చూపించాడు పార్ధు,భస్కరం గారి దగ్గరకు వెళ్ళి నమస్కరించాడు ఆకష్, "ఆ ఎమయ్యా ఎంత వరకు వచ్చాయి నీ విశా పనులు అంటూ పలకరించారు భాస్కరం గారు,ఎదో అంకుల్ నడుస్తోంది,రేపు పొద్ధునే వెళ్ళాలి చెన్నై స్టాంపింగ్ కి అంటూ సమధానం చెప్తూ పక్కనే ఉన్న పార్ధు తల్లి సుసీలమ్మ గారి వైపు చుసాడు ఆకాష్,గుడ్లలో నీళ్ళు కుక్కు కుంటూ,పార్ధు వైపే చుస్తూ ఉన్నది ఆవిడ, ఆ చూపు ఇందాక ధర్మజ తల్లి ధర్మజ వైపు చూసిన చూపే,కాకపోతే కాసింత తీక్షనత,కాసింత విషాదం ఎక్కువగా ఉంది ఈవిడ చుపులో,ఎందు చేత ఈ వ్యత్యాసం అనుకుంటూ ఆలోచనలో పడ్డాడు ఆకాష్.ఎర్రగా కందిన భాస్కరం గారి మొమును అప్పటిదాకా గమనించనే లెదు తను,ఆయిన తన బాధను కప్పిపుచ్చుకునేందుకు సతవిదాలా ప్రయత్నిస్తున్నరు, గుంబనంగా ,పైకి నవ్వుతూ ఉన్నా,లో లోపల ఆఇనా అనుభవిస్తున్నదేంటో ఆకాష్కు అర్ధం అవుతునే ఉంది,
చదువుల పేర కొనాళ్ళు,ఉద్యొగాల పేర మరి కొన్నాళ్ళు,ఇక స్తిరపడడం,పైకి ఎదగటం అనే సాకులతో శాశ్వతం గా తమకి దూరం అయిపొతున్న కొడుకుకి ఏమి చెప్పలేక,తన ఎదుగుదలను ఆక్షెపిస్తున్నరు అనే నెపం మొపుతాదేమో అనే భయంతో,తన భావాలను కొడుకుకి తెలియచేయలేక,తమ బాధను వెళ్ళండించలేక,భార్యను ఏమి చెప్పి ఒదార్చాలొ,ఎన్ని చెప్పి ఉరడించలో తెలియరాక, ఈ బాద థప్పదనే చేదు నిజం జీర్నించుకొలేక,పొంగివస్తున్న దుక్కన్ని పంటిబిగువున బందించటం చెత ఎర్ర బడింది కాబొలు ఆయిన మొము,
ఈ అలొచనలు ఆకాష్ ను నిలువనీయకున్నాయి,ఒక సారి ప్రియ తల్లి వైపు చుసాడు,సుసీలమ్మ గారి చుపుల్లొ ఉన్న విషాధం కన్నా కాసింత తక్కువే అయినా,విషణ్ణ వదనం తోనే ప్రియ చేతిని తన ,చేతుల్లోకి తీసుకొని ముద్దాడుతూ,ఎన్నో జాగ్రత్తలు చెప్తూ ఉన్నది ఆవిడ,పక్కనే ప్రియ తండ్రి,కూతుర్ని అత్త వారింటికి పంపేటప్పుడు ఆడపిల్ల తండ్రిలో ఉండే సహజమయిన విచారం,ఆందోళన,ఎం చెయ్యాలో తొచక,నిల్చున్న చొట నిల్చోక,అటు ఇటు తిరుగుతున్నరు. ఎం జరుగుతోందో,ఎందుకు జరుగుతోందో,అసలు తనలో అలజడి రేపిన ఈ సంఘటనల సమాహారం ఈ నాడు తనకు ఎందుకు ఎదురయ్యిందో,ఎప్పుడూ బాద అనే దాన్ని దరిచేరనీయని తనకు ఈ అనుభవం ఎంతో అర్ధం కావట్లెదు ఆకాష్ కు,వాళ్ళందరి కళ్ళళో కనపడుతున్న బాధ,కాదు,బాధ కాదు ఇంకెదన్నా పెద్ద పదమే వాడాలి దానికి,మాటల్లో చెప్పలేని,ఎవరూ తీర్చలేని ఆ ఆవేదనేదో,తనని కుదా భాదపెడుతోంది,నిలకడలేని తన మనసు ను ఒక చొట నిలిపే ప్రయ్త్నం చెయ్యతంలో విఫలమయ్యడు ఆకాష్.చాలా నిరాస్క్తతో అటు ఇటు తిరుగుతుండిపొయాడు,మైక్ లో అనౌన్శ్మెంట్ వినపడాగనే గుండె జల్లు మన్నది....తన ప్రాణ మిత్రుడు పార్ధు ఇక మళ్ళీ తిరిగి రాదు,ఎముంది రా ఇండియాలో రావటనికి ప్లాట్ల సంగతి,ఇంటి అద్దెల సంగతి చూడతానికి బ్రొకర్ ను పెట్టాను అన్న పార్ధు మాటలౌ గుర్తుకువచ్చయి,వాటిని చుదటానికి బ్రొకర్ ని పెట్టాడు కాని,భస్కరం అంఖుల్ ని చుడటానికి ఎవర్ని పెట్టాదో వీడు,అయినా ఈ అలోచన నాకింతవరకు ఎండుకు రాలెదు,ఇండియా అనగనె వాడికి ప్లాట్లు,ఇళ్ళు,అద్దలే గుర్తుకువచ్చాయే కాని,అమ్మా నాన్న గుర్తుకురాలేదేంచేత,చిన్నప్పుడు మా అమ్మ ను వదిలి రాను రా అంటూ తను ఎంత అడిగినా వినకుండా,సెలవల్లొ వాల్ల అమ్మతో పాటే అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఊరు పారిపొయిన పార్ధు గాడేనా ఇప్పుడు అమ్మ ను వదిలేసి ఇలా...తన చెంపలమీదనుంచి జాలు వారుతూ,తన ముంజెతి ని చల్లగా తాకిన కన్నీటి చుక్కను చూసి చట్టుకున్న వెనక్కు తిరిగి చుసాడు,ఎవరు లేరక్కడ,అంటే ఈ కన్నీటి చుక్క నా కళ్ళడా,కాదు నా మనసుది అనుకుంటూ పొంగివస్తున్న కన్నీటి దారను చేతితొ తుడిచి,వాటి ఆణవాళ్ళు కుడా లేకుందే ప్రయత్నం చేసి,పార్ధు వైపు నడిచాడు,లొపలకి వెళ్ళటానికి సన్నధుదై,ఎంటి రా ఎక్కడికెళ్ళిపొయావు,నీకొసమే వెతుకుతున్నా,ఏనీవే ఆల్ ద బెస్ట్ రా.త్వరలో నిన్ను అమెరికాలో కలవాలని కొరుకుంటున్న అంటూ తన ను వాటెసుకున్నడు పార్ధు,యాంత్రికం గా తను కుడా వాటెసుకున్నడు ఆకాష్,,అరవింద్ గాడు అలకపానుపు దిగాడు రా అంటూ పక్కన నిల్చున్న అరవింద్ ను చుపించాడు,ప్రియ తన తల్లి తండ్రులకి వీడుకోలు చెప్పి కళ్ళు తుడుచుకుంటూ వచ్చి పార్ధు పక్కన నిల్చుంది,ఆ కణీళ్ళు తల్లి తండ్రిని వదిలిపెట్టి అత్తవారింటికి వెళ్ళే ప్రతి ఆడపిల్ల కళ్ళళొను కదలాడే జలాప్రవాహమే,కొత్తేమి కాదు,కాని భాస్కరం గారి కళ్ళలొను,సుస్సెలమ్మ గారి కళ్ళలో కదలదే జలప్రవాహమే,విషాద వుప్పేనై ఆకాష్ ను ముంచేస్తోంది,కొడుకుని ప్రేమగా ఆలింగనం చేసుకొని,"ముసలివాడినైపొయాను రా ఇక ఎక్కువ కాలం బ్రతకను,జాగ్రత్త రా నువ్వు"అంటూ కళ్ళలో నుంచి జల జలా రాలి పడుతున్న కనీటిని ఈ సారి ఆపే ప్రయత్నమే చేయలేదు భాస్కరం గారు,తల్లి దగ్గరకు వేల్లి ఆవిడను గట్టిగా వాటేసుకున్నడు పార్ధు,"ఒరేయ్ పార్ధు,ఎప్పుడూ నా కొంగు పట్టుకొని తిరిగే నిన్ను చుసి నేను మురిసిపొతుంటే,అడ్డాలనాడు బిడ్డలు కాని గడ్డలు వచ్చక కాదు అనే మా అమ్మ మాటలను,తెలికగా కొట్టి పారెసేదాన్ని రా, ఇప్పుడు అర్దం అయ్యింది,పెద్దవళ్ళు ఎది చెప్పినా అనుభవంతో చెప్తారు అని" అంటూ అప్పటిదాకా గుంభనం గా నిల్చున్న ఆవిడ ఒక్కసారిగా బిగ్గరగా ఎడ్చెసింది,ఎడుస్తున్న తల్లి ని చుస్తూ పార్ధు,అమ్మా ఎడవకు,గడ్డాలు వచ్చాక కుడా కొంగు పట్టుకుంటే అమ్మకూచి అంటారు కదా మరి,మా మంచి అమ్మ అర్ధం చేసుకుంతుంది నన్ను,నాన్న ఉన్నరు గా అమ్మా నీకు తోడు గా అంటూ ఆవిడను ఒదార్చాడు,ఇదంతా చుస్తూ నిల్చున్న ఆకాష్ కు మదిలో తెరలు తెరలు గా వచ్చిపడుతున్న ఆలొచనలు,విపరీతమయిన కలవరం,"నాన్న నీకు తోడు అంటున్నడే కాని మీకు నేను ఉంటాను తోడు గా" అనడే వీడు,అయినా పార్ధు గాడికి ఇక్కడ ఎం తక్కువ,నేనంటే దబ్బు లేని వాడిని,ఇబ్బందులు జాస్తి గా ఉన్నవాడిని, కాని పార్ధు అలా కాదే,భాస్కర్ అంకుల్ కే ఒక పది కోట్లు అవలీల గా ఉంటాయి,ఇక పార్ధు గాడు గత ఐధెళ్ళళ్ళో విపరీతం గా ఎడ పెడ సంపాడించెసాడు,పుష్కలం గా ఉంది వాదిదగ్గర లక్ష్మి,మరి ఇంకా ఎందుకు ఈ పరుగు,కనీసం తన తల్లి తంద్రుల వార్ధక్యం,తన తంద్రి,ఎక్కువరొజులు బ్రతకను రా
అంటున్న మాటలు కుడా తనను కదిలించలేకపొయయా... భాస్కరం గారికి ఏమి కాని తనకె ఆ ఒక్క మాట ఇంతటి ఆలొచనను ప్రేరేపించింది మరి పార్ధు ఆయినకు కొడుకు అయ్యి ఉండి ఎందుకు ఆ మాటలకు స్పందించలేదో ఆకాష్ కు అవగతమవ్వలేదు.
అదే తెలుసుకొవాలనిపించిది, లొపలికి వెల్లబొతున్న పార్ధు వైపు పరుగుతీసాడు,ఒరెయ్ పార్ధు ఒక చిన్న మాట రా అంటూ పక్క కు పిలిచాడు, ఎంటి రా నీ బాకీలు బహుమతుల సంగతేనా అంటూ నవ్వుతూ ఉత్సాహం గా ఉన్న పార్ధు ధొరని కి కాస్త చిరాకు పడుతూ,అది కాధు రా,ఇలా రా అంటూ పక్కకు తీసుకువెళ్ళాడు,పార్ధు నీకు వెళ్ళిపొతున్నందుకు బాధ వేయట్లెదా రా అంటు సుటిగా ప్రశ్నించాడు,పార్ధ సారధి అంత కంటే సూటిగా లేదు రా అని జవాబు ఇచ్చాదు, అదెంటి రా కనీసం మీ నాన్న గారిని అమ్మ ని చుసినప్పుడన్న నీకు బాధ అనిపించట్లెదా రా అంటూ ఆశ్చర్యం గా ప్రశ్నించాదు,"అందుకే కదా రా మా వాళ్ళ వైపన్నా చూడట్లెదు నేను" అని సమధానం చెప్పిన పార్ధు వైపు చుస్తూ ఖిన్నుడైనిల్చుండిపొయాడు ఆకాష్,పొరుగింటి పుల్లకూర రుచి అంటే ఇదే కాబొలు.....
తన చేయి పట్టుకొని ఉపుతున్న పార్ధు పిలుపు విని ఒక్క సారి గా ఈ లొకం లొకి వచ్చిన వాడై,పార్ధుతో పాటు నడిచి వెళ్ళాడు,లొపలకి వెళ్ళిపొతున్న కొడుకుని ఆఖరిసారిగా వాటెసుకున్నారు భాస్కరం గారు,తల మీద చేయి పెట్టి జాగ్రత్త రా పార్ధు,వేళకి తిను,సంపాదనలో పడి ఆరొగ్యం పాడుచేసుకొకురా అంటూ ఎడుస్తు చెప్పారు సుసీలమ్మ గారు,ఆ కన్నీటిలో కొడుకు ఎది అడిగినా కాదనలేని నిస్సహయత....ఇరువురు తమ కొడలు ప్రియ ను కుడా అశీర్వదించి,లొపలకి వెళ్ళిపొతున్న కొడుకు కొడలను అలగే చుస్తూ నిల్చుండిపొయారు.ఎంట్రన్స్ దగ్గరకు వెళ్ళేదాకా చుస్తూ ఉండిపొయారు,పార్ధు లొపలికి వెళ్ళిపొగానే ఆకాష్ గట్టిగా నిట్టురుస్తూ పక్కకు చుసాడు.. తన పక్కనే నిలబడి ఉన్న భస్కరం గారి కళ్ళళ్ళో గిర్రున తిరిగిన కనీళ్ళు,ఆత్రం గా కొడుకు నడిచి వెళ్ళిన వైపు గా పరుగులుతీస్తున్న ఆయిన చూపులు,పక్కన సుసీలమ్మ గారు తదేకం గా ఆ ఎంట్రన్స్ వైపే చుస్తూ ఉండిపొయారు, రండి అంకుల్ వెల్దాం అన్నడు భాస్కరం గారితో ఆకాష్,
"ఉండు బాబు పార్ధు ఇంకాసేపట్లో ఆ కనపడుతున్న కిటికీలో నుంచి వెల్తాదు,అంటూ సమాధనమిచ్చారు భాస్కరం గారు,కాని ఆ కిటికీ వైపు రావలంటే అక్కడ చాలా సేపు చెకింగ్ ఉంటుంది అది పూర్తి చేసాక కాని రావటానికి వీలుండదు అంకుల్ అన్నడు ఆకాష్,పొనీలే బాబు ఇక ఈ జీవితం లొ మళ్ళీ చుడలేను గా వాడిని,ఈ క్షణం మళ్ళీ తిరిగి రాదు గా అంటూ భస్కరం గారు పక్కనే ఉన్న సుసీలమ్మ గారి వైపు చుసారు,ఇద్దరూ ఒకరివంకఒకరు చుసుకుంటూ కళ్ళతోనే ఒకరినొకరు ఒదార్చుకుంటున్నరేమో అనిపించిది ఆకాష్ కు,ఎదో మాట్లాడాలి అని ప్రయత్నించాడు గొంతు మూగబోయింది,ఎదో అడ్డం పడింది కాబోలు ,ఆ అడ్డు పడింది పొంగి వస్తున్న దుఖం కాబోలు,దిగమింగాడు,అంకుల్ నేను అక్కడ కూర్చోని ఉంటాను మీరు పార్ధు ను చుసాక రండి అంటూ వెళ్ళిపొయాడు,మనిషి అయితే కూర్చున్నడే కాని అలొచనలు ఒక చొట నిలువనీయట్లెదు,ఆకాష్ కు తన తల్లి తండ్రులు గుర్తుకువచ్చారు,
ఒరేయ్ నువ్వు ఎక్కడికీ వెళ్ళి ఎమీ సంపాదించకర్లెదు రా,ఇంటి పట్టున ఉండి మా కళ్ళ ముందు ఉండరా,ఇప్పుడు నీ సంపాదన సరిపొతోంది కదా,మేము పొయాక నీ ఇష్టం వచ్చింది చేస్కో రా అనే తల్లి మాటలకి తను ఆవేశంతో
"ఆ నువ్వు నాన్నా అలా అనుకోబట్టే ఇవాళ నా బ్రతుకు ఇలా ఎడ్చింది,చాలీ చాలని సంపాదనతో,సొంత ఇల్లు లేదు,సరదాగా ఉండటానికి కావాల్సిన ఆ సదుపాయాలు సమకూర్చుకోలేకపొయాము,కనీసం ఇప్పుడన్న నన్ను వెళ్ళనీయండి,నేనన్నా వెళ్ళి సంపాదించి వచ్చే వాళ్ళకన్నా ఏమన్నా వెనకేస్తాను,నేను పడ్డ భాద వాళ్ళు పడకుండా ఉంటారు అంటున్న తన మాటలకి అడ్డు కట్ట వేస్తూ మధ్యలొ తన తంద్రి,"అబ్బో అమేరికా వెల్తే సంపాదించాలా,చేవ లేకపొతే సరి,సంపాదించటానికి ఎక్కడికో వెళ్ళకర్లేదు,ఇక్కడే ఉండి కుడా కోట్లు గడించిన వాళ్ళు చాలా మందే ఉన్నారు అందులో నువ్వు ఆరాదించే రీలయన్స్ అదినేత ధీరుభాయి అంబాని నుంచి పుల్లారెడ్డీ స్వీట్స్ వోనెర్ పుల్లారెడ్డి దాకా..
ఒరేయ్ సంపదించాలని ఉంటే సరిపొదు రా కష్ట పడే తత్వం కుడా ఉండాలి ఈ వయసులో, అప్పుడే ఏమన్నా సాదించగలవు,అమెరికా వెళ్ళి డాల్లర్స్లో సంపాదించి రూపాయల్లో లెక్క చుస్కొవటమనే సులభ మార్గన్ని ఆవలంభించటం గొప్ప కాదు రా,నీకున్న ఆ కాస్త బుర్ర ఎదో ఇక్కడే వాడు,తద్వార నీకు నీతో పాటు ఇక్కడ ఎంతో మందికి ఆర్ధిక ఉపాధి కల్పించు,మంచి పారిస్రామికవేత్త వి అవ్వు,అప్పుడు వచ్చిన సంపాదన ఉంటుంది చుసావు దానిని ఇవ్వు నీ ముందు తరాలకి దాని తో పాటు స్రమించే తత్వాని సాదించే తెగువ ని కుడా అలవర్చుకుంటారు నువ్వు కలలు కనే నీ ముందుతరాల వాళ్ళు,అంతే కాని ఎక్కడికో పారిపొయి అక్కడ ఊడిగం చేసి ఆర్జించిన డబ్బు ను కాదు రా నువ్వు ఇవ్వల్సింది.డబ్బు సంపదించటం కోసం అమెరికాలకి ఆస్ట్రేలియా లకి ఇంగ్లాండ్లకి వెళ్ళటం తప్పని నేను అనను రా,కాని సంపాదించే తెలివి,సాదించకలిగిన వనరులు అందుబాటులో ఉన్న వాళ్ళు కుదా అదే సులభ మార్గాన్ని అలవర్చుకొని అలా పారిపొవటం కేవలం వాళ్ళ కుటుంబాలకే కాదు రా మన దేసానికి కుడా తీరని లొటు,యువతరం ఉండాల్సింది దేశాన్ని అంటిపెట్టుకొని,పని చేయల్సింది ,పని చేయాల్సింది దేశం కొసం,ఆ పనిలో నుంచి తను లబ్ది పొందాలి,పరిస్తితులు అనుకూలించని వారిని మనం ఆపలేకపొవచ్చు కాని అంతో ఇంతో అనుకూలించకలిగిన పరిస్తితులు ఉన్న నెఏ లాంటి చవటలు కుడా ఇలా ఆలొచించిబట్టే మనదేశం... మిమ్మల్ని కన్నందుకు మాకు ఈ కడుపుకోత ,అంటూ ఆవేశం గా మట్లాడే తన తండ్రి మాటలకి ఆ సర్లే ఏం చెయ్యలన్నా ముందు పెట్టుబడి కావాలి,అది ఇవ్వగలారా మీరు అంటూ ఎదురుప్రశ్నించిన తన అమాయకత్వం జ్ణప్తికివచ్చాయి ఆకాష్ కు" ఎదో నిర్నయించుకున్నవాడిలాగ లేచి నిల్చున్నాడు,చుట్టు పక్కలంతా కలియ చుసాడు అరవింద్ కోసం, దిగలుగా ఒక పక్కన కూర్చోని ఉన్న అరవింద్ ని చుస్తూ,ఒరెయ్ అరవిందం ఇటు రా అంటూ ఆనందం గా అరవింద్ దగ్గరకు పరిగెత్తడు,ఆకాష్ ని చుస్తునే,అరవిందం అనద్దని నీకు లక్షల సార్లు చేప్పాను అంటూ పొట్లాటకు దిగాడు అరవింద్,సర్లే రా అరవిందం రేపటి నుంచి పిలవనులే కాని నీకో మాట చెప్తాను వినరా అన్నడు ఆకాష్,తన మాటను లెక్కచేయని ఆకాష్ వైపు చుస్తూ ఆ చెప్పరా ఆకాశం ఎం చెప్తావో అన్నాడు అరవింద్,ఇద్దరూ ఒకరి వంక ఒకరు చూస్కొని ఒక్కసారి గా బిగ్గర గా నవ్వుకున్నారు,ఆ నవ్వుల పువ్వుల నడుమ అరవింద్ తో ఆకాష్,ఒరేయ్ అరవింద్ ఐ ఆం సొ సరీ రా ..నిన్ను నీ భావాలను ఎగతాలి చేసి ఆటపట్టించినందుకు,ఈ తప్పు కు ప్రాయొశ్చితం గా నీకు రేపు నేను పేద్ద పార్టీ ఇస్తాను సరే నా అంటూ ప్రేమ గా అరవింద్ భుజం మీద చేయి వేసాడు,ఆకాష్ మాటలకి కాసింత నిర్లక్ష్యం గా,పార్టీ ఆ, రేపా.....,ఎంటి సార్ మర్చిపొయినట్టు ఉన్నారు రేపు మనం చెన్నై వెళ్ళలి నీ వీశా అదే పర్మనెంట్ వీశా స్టాంపింగ్ కోసం,అంటూ వ్యంగ్యం గా సాగతీసాడు. ఆరవింద్ మాటలకి నవ్వుతూ, ఒహ్ నీకు చెప్పటం మరచిపొయానురా నేను రేపు చెన్నై వెళ్ళట్లెదు అన్నాడు ఆకాష్.ఆకాష్ మాటలకు ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడి చుసాడు అరవింద్,అదేంటి రా ఎందుకు వెళ్ళట్లెదు,మరి నీ హ్ చ్1 వీశా సంగతేంటి,పొస్ట్ పోన్ ఏమన్నా చేయించుకున్నావ అంటూ ప్రశ్నించాడు అరవింద్.లేదు రా ఇక నాకు హ్ చ్1 వీశాతో పనే లేదు అంటున్న ఆకాష్ తో అరవింద్,అంటే నువ్విక అమెరికా వెళ్ళవా,నీ కల, నీ జీవిత ధ్యేయం అదేకదరా అంటూ అమయకంగా ప్రశ్నించాడు,వెల్తాను రా కాని శాశ్వతం గా ఉండటానికి కాదు నా యెదుగుదలకు కావాల్సిన పెట్టుబడి సంపాదించటానికి అన్నాడు ఆకాష్ ధీరత్వం తొనికిసలాడుతున్న గొంతుతో.అంతలోనే తమ వైపు వస్తున్న పార్ధు తల్లి తండ్రులని చూసి లేచి నిల్చున్నారు ఇద్దరూ,ఉండండి అంకుల్ కార్ తీసుకువస్తా అంటూ హడావిడి గా పరిగెత్తాడు అరవింద్.శోకాతప్త హృదయాలతో భారం గా అడుగులు వేస్తూ నడుస్తున్న ఆ దంపతుల్ని చూస్తుంటే ఆకాష్ కు ఇందాక తనకు అర్ధం కాకుండా మిగిలిపొయిన ఒక విషయం అర్ధం అయ్యింది,ధర్మజ తల్లి లోని కన్నీటికన్నా,భాధకన్నా ఈ దంపతుల కళ్ళలో కదలాడే భాధకు ఎందుకు అంత తీవ్రత ఉందో,ధర్మజ సంవత్సరం లొ తిరిగి వస్తాడన్న ఆశ ఆవిడ కళ్ళలో కన్నీరుని,గుండెల్లో భాదని కాస్త తగ్గించింది,ఎప్పటికీ ఇక తిరిగి రాను,కావలంటే మీరే వచ్చి అక్కడే సెటిల్ అవ్వండి నాన్న అంటూ.. ఉన్న దేశాన్ని వదిలిఎక్కడికీ వెళ్ళలేనితన తండ్రి నయిజాన్ని లెక్కపెట్టక,ప్రశ్నించే పార్దు వల్ల వాళ్ళకి శాశ్వతం గా కలిగిన పుత్రశొకం,కొడుకు ఉన్నా లేని వాళ్ళు అయిపొయిన వయినం,ఓంటరి అయిపొఇన ఆ దంపతుల తీరు,వారి ఆ తీవ్రమయిన భాధ కి కారణం. అవగతం అవ్వగానే చెప్పనలవి కాని బాధ పొంగివస్తున్నా,తన తల్లి తండ్రులకి ఆ గతి పట్టబోదని గుర్తువచ్చినప్పుడు ఒకింత ఆనందం ఆకాష్ కళ్ళళ్ళో.కార్ ఎక్కి కుర్చోని జేబులు వెతుకోనారభించాడు ఆకాష్,చేతికి తగిలిన ధర్మజ విసిటింగ్ కార్డ్ బైటకు తీసాడు,మనసు మర్చుకుంటే నాకు ఫొనె చేయర అన్న ధర్మజ మాటలు గుర్తుకువచ్చి ఒక్కసారి గట్టి గా ఊపిరిపీల్చుకున్నడు,గుండెలనిండా నిండిపొయిన ఆత్మవిస్వాసం,అనిర్వచనీయమయిన ఆనందంతో తను కూర్చుంది కార్లో కాదు చంద్రమండలం మీద అనట్టు గా కిటికీలో నుంచి బైతకు చుస్తూ ఉండిపొయాడు ఆకాష్, సార్దక నామధేయుడు.
